سیدمحمدرضا خطیبی - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین، گروه شهرسازی
سپیده تربت اصفهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین

در گذشته های نه چندان دور که حد و مرز شهرها ،توسط دروازه ها مشخص می شد ، مبادی ورودی به شهر از کیفیت فضایی بالایی برخوردار بود و جزء عناصر شاخص و از ویژگیهای بارز هر شهر به حساب می آمد.امروزه با گسترش و توسعه شهر ها ، جایگاه دروازه ها و برج وباروهای هماهنگ و تعریف شده به فراموشی سپرده شده و مبادی ورودی به مسیرهای سریع السیر ، برای تردد وسایل نقلیه موتوری تبدیل شده است و زمین های مجاور آنها نیز به کاربری های مزاحم و ناسازگار با محیط اختصاص داده شده است. و نقشی که طراحی شهری می تواند در ارتقاء کیفی ،بصری و عملکردی اینگونه فضاها داشته باشد هدف اصلی این پژوهش می باشد.در ابتدا به بررسی فضای ورودی در معماری سنتی و فضاهای ورودی شهرهای گذشته ایران پرداخته و رابطه میان عملکرد و ساختار فضای ورودی شهر با اهداف ساکنین آن و توانایی این فضا در برآوردن نیازهای شهرنشینان در گذشته مرور می شود، بدین منظور از روش های توصیفی تحلیلی به بررسی عملکرد پل مارنان در زمان گذشته و حال می پردازیم. نتایج نشان می دهد کیفیت کالبدی و کارکردی محدوده مورد مطالعه بر اساس مجموعه شاخص های تحقیق در سطح نازلی است و در صورت بی توجهی به سیما و هویت شهر آسیب خواهد رسانید.

بازشناسی ، فضای گم شده شهری ، کیفیت ، منظرورودی ، پل مارنان