CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

بررسی تناسبات فضایی مساکن کوهپایه ای به عنوان الگوی پایدار بومی در ارتباط با حوزه های جلگه ای مازندران

عنوان مقاله: بررسی تناسبات فضایی مساکن کوهپایه ای به عنوان الگوی پایدار بومی در ارتباط با حوزه های جلگه ای مازندران
شناسه ملی مقاله: AIHE09_247
منتشر شده در دومین کنفرانس ملی توسعه علوم مهندسی در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:

مژده صیادی - مدرس موسسه آموزش عالی آیندگان تنکابن، گروه معماری، تنکابن
میلاد مشایخی - مدرس موسسه آموزش عالی آیندگان تنکابن، گروه معماری، تنکابن
سیده مهدیه میرمیران - مدرس موسسه آموزش عالی آیندگان تنکابن، گروه معماری، تنکابن
سارا زعفری - مدرس موسسه آموزش عالی آیندگان تنکابن، گروه معماری، تنکابن

خلاصه مقاله:
استان مازندران با اقلیم معتدل و مرطوب، نقش بسیار مهم محیطی در شکل گیری کالبد بناها دارد که از جایگاه ویژه ای برخوردار است.جهت تامین آسایش انسان، ابنیه نه تنها باید با ساکنان خود، بلکه با بستر اقلیمی منطقه ارتباط تنگاتنگ داشته باشند. در پژوهش حاضر با هدفدستیابی به الگوی مناسب مساکن با استفاده از ساختمایه های بومی، به بررسی مساکن روستایی شهرستان تنکابن (استان مازندران) به عنواننمونه ای از معماری همساز با اقلیم می پردازیم. با توجه به اینکه تفاوتهای میکروکلیمایی باعث ایجاد تمایزاتی از لحاظ تناسبات فضاهای نیمه باز وبسته در مناطق مختلف میشود سعی شده به روش میدانی، با استفاده از محاسبه نسبتهای موجود، مساکن روستای کوهپایه ای قلعه گردن و بخشجلگه ای روستای کشکو، مورد مقایسه قرار گیرد. با توجه به جامعه آماری، 30 خانه برای روستای جلگه ای و تعداد 20 خانه به عنوان نمونه برایروستای کوهپایه ای در نظر گرفته شد. نتایج حاصل از این پژوهش که از نوع همبستگی- کمی است، اینطور نشان می دهد که در خانه های مناطق کوهپایه ای تناسب فضاهای نیمه باز به فضای بسته به طور متوسط 1 به 2/5 2 و در مناطق جلگه ای این تناسبات 1 به 1/5 می باشد.

کلمات کلیدی:
تناسبات فضایی، معماری اقلیمی، معماری پایدار، خانه های بومی مازندران، مناطق کوهپایه ای و جلگه ای

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/386132/