حمید علیزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت ساخت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بافق
وحید علیزاده - دانشجوی دکتری فیزیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

در این مقاله به بررسی تأثیر استفاده از ورق های کامپوزیتی پلیمری GFRP و CFRP بر مقاومت خمشی و تغییر شکل نهایی تیر به صورت توام پرداخته شده است. برای این منظور تعداد 16 نمونه از تیرها با دهانه ساده انتخاب و سپس به روش های مختلف از جمله چسباندن ورق های CFRP, GFRP به صورت لایه ای با مهار انتهایی و بدون مهار انتهایی، به همراه 1 تیر به عنوان نمونه شاهد درنظر گرفته شد. سپس نمونه ها مورد مطالعه تحت بارگذاری خمشی قرار داده شده و مقدار FRP به منظور تقویت خمشی تیرها، می تواند گزینه مناسبی جهت ترمیم و تقویت باشد. نتایج حاکی از آن بود که در نمونه های تقویت شده که انتهای آنها مهار شده بود در مقایسه با نمونه هایی که بدون مهار انتهایی بودند، افزایش قابل توجهی در باربری آنها مشاهده گردید. که در بین نمونه های مقاوم سازی شده نمونه تقویتی با چهار لایه الیاف شیشه با مهار انتهایی (GU4) بیشترین مقدار افزایش باربری را نشان داد و همچنین مقدار افزایش باربری و میزان خیزنهایی (تغییر شکل) در نمونه های تقویت شده با الیاف شیشه نسبت به نمونه های تقویت شده با الیاف کربن بیشتر است. بیشترین مقدار افزایش باربری در نمونه GU4 با 85KN.m مقدار نیرو، و برابر 85 مقدار نیرو، و برابر 85 درصد افزایش نسبت به تیر کنترل بوده و مقدار خیز نهایی این نمونه برابر 0/182mm بود. و همچنین بیشترین مقدار تغییر شکل در نمونه GU3 برابر 11/684mm بود و کمترین مقدار تغییر شکل در نمونه c4 برابر با 4/013mm مشاهده گردید. همچنین بر اساس نتایج، افزایش ضخامت لایه ها تا حدودی به افزایش خمشی نمونه ها کمک می کند. و بعد از یک حد معینی افزایش ضخامت لایه ها تأثیری در افزایش خمشی نمونه ها نداشته است. و این مقدار افزایش ظرفیت خمشی تاحدی، به افزایش لایه بستگی دارد. و یک مقدار بهینه برای این افزایش لایه ها وجود دارد. البته این افزایش ظرفیت خمشی همراه با کاهش مقدار تغییر شکل در تیرها باشد.

؛CFRP, GFRP، تقویت خمشی، تیربتنی