سیده زهرا عزیزی - گروه علوم باغبانی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
حسن ساری خانی - گروه علوم باغبانی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
فرشاد دشتی - گروه علوم باغبانی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان
احمد ارشادی - گروه علوم باغبانی، دانشگاه بوعلی سینا، همدان

چروکیدگی و ازدست دهی آب میوه از دشوار یهای اصلی پس از برداشت فلفل دلمه ای است که بر حمل و نقل و نگهداری آن اثر نامطلوبی دارد. همچنین با از دست رفتن آب، روند کاهش ویتامین ث نیز تسریع می شود. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف سالیسیلک اسید (SA) و نوع بسته بندی بر عمر قفسه ای و برخی ویژگی های کیفی سه رقم تجاری فلفل دلم های، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی شامل سه فاکتور: رقم در سه سطح (رقم مارنوکا رنگ قرمز، رقم تارنتو رنگ زرد، رقم پارامو رنگ نارنجی)، غلظت SA در چهار سطح (0، 1، 2 و 4 میلی مولار) و نوع بسته بندی در سه سطح (جعبه مقوایی معمولی، جعبه مقوایی با روکش پلی اتیلن و جعبه پلاستیکی شفاف سوراخ دار) انجام گرفت. میوه ها پس از برداشت در محلول های SA به مدت 3 دقیقه غوطه ور شدند و در دمای1+-17 درجه سانتی گراد نگهداری شدند. با فاصله زمانی 5 روز اندازه گیری های کاهش وزن، وضعیت دم میوه، چروکیدگی سطحی، علائم آلودگی قارچی و 10 روز اندازه گیری های مقدار ویتامین ث، سفتی بافت میوه ،TSS و pH انجام گرفت.نمونه های بسته بندی در جعبه مقوایی با روکش پلی اتیلن بهترین تیمار از لحاظ نوع بسته بندی بود و تا 20 روز پس از شروع نگهداری از نظر شاخص های بازار پسندی وضعیت قابل قبولی را نسبت به سایر تیمار ها داشت. همچنین نمونه های تیمار شده با غلظت 2میلی مولار سالیسیلیک اسید با حفظ آب بیشتر و کند کردن روند کاهش ویتامین ث بهتر از بقیه تیمارها بود. رقم مارنوکا بیشترین و بهترین ماندگاری را نسبت به دو رقم دیگر نشان داد. در مقابل رقم پارامو کمترین ماندگاری را داشت. در کل میزان TSS و pH در طول دوره نگهداری روند افزایشی و میزان ویتامین ث، سفتی بافت میوه روند کاهشی را نشان دادند.

سالیسیلیک اسید، نوع بسته بندی، عمرقفسه ای، فلفل دلمه ای