هدی صایب - دانشجوی کارشناسی ارشد گرایش فیزیولوژی و اصلاح سبزی، گروه علوم باغبانی، دانشگاه فردوسی مشهد.
مجید عزیزی - استاد، گروه علوم باغبانی، دانشگاه فردوسی مشهد
حسین آرویی - استادیار، گروه علوم باغبانی، دانشگاه فردوسی مشهد

به منظور ارزیابی صفات فنوتیپی فیزیک وشیمیایی 9 توده شنبلیله ایرانی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه آموزشی دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد در سال 1394 انجام گرفت. تیمارهای آزمایش شامل توده شنبلیله در 9 سطح( یزد، کرمان، بیرجند، شیراز، مشهد، اصفهان، کلات، نیشابور وتهران) با 3 تکرار بودند. بذور بومی شنبلیله پس از جمع آوری وشناسایی در کرتهایی به ابعاد 1/5 در 2 متر کشت شدند. جهت بررسی صفات از هر کرت،3 گیاه انتخاب گردید وصفات کمی وکیفی از جمله طول و عرض برگ، تعداد برگ ، وز ن تر و... ومیزان قند، کلروفیل و فعالیت آنتی اکسیدانتی ارزیابی گردید. نتایج نشان داد که توده های شنبلیله مورد بررسی از نظر اغلب صفات ارزیابی شده در سطح احتمال 1 درصد با یکدیگر اختلاف معنی داری داشتند. عملکرد تودها بین 1/94 الی 17/20 گرم وزن تردرهر بوته متغیر بود ودر بین توده ها، اصفهان با دارا بودن بیشترین وزن تر اندام هوایی، طول ریشه واندام هوایی ، تعداد برگ، طول میانگره، سطح برگ، تعداد شاخه ی جانبی وتعداد گره به عنوان توده شاخص معرفی شد که میتوان در برنامه های اصلاحی آینده در راستای بهبود مواد موثره مورد استفاده قرار گیرد

توده، شنبلیله، قند، کلروفیل، فعالیت آنتی اکسیدانتی