کوروش جایروند - کارشناس ارشد مهندسی عمران - راه و ترابری

آسفالت متخخل ، عبارت است از یک مخلوط آسفالتی با دانه بندی گسسته که پس از تراکم دارای درصد فضای خالی زیاد (تقریبا بیش از 20%) می شود این درصد زیاد فضای خالی، شبکه ای از مجاری را در جسم مخلوط پدید می آورد که هم به منزله مخزنی برای جذب مقدار زیاد آب و هم به عنوان لایه زهکش برای تخلیه آل به سمت شانه های راه، عمل میکند. بدلیل استخوان بندی بازنشی از نسبت زیاد سنگدانه های بزرگتر از 2mm و درنتیجه حضور استخوانبندی سنگدانه ای، ضوابط و معیارهای آزمایش مارشال برای طرح اختلاط اینگونه مخلوط ها کاربرد ندارد. لذا مطالعاتی برای بررسی این موضوع و در صورت لزوم تعیین روش وظیفه ای آن با آسفالتهای مرسوم متفاوت است. در آسفالت متخلخل مقدار فضای خالی زیاد با توجه به درصد زیاد مصالح سنگی درشت معمولا بیش از 80% حاصل می شود. در اینمقاله به بررسی روشهای طرح اختلاط آسفالت متخلخل ازجمله روش کانتابرو ، روش مارشال و روش FHWA و دیگر روشهای مورد استفاده پرداخته و سپس معیارهای طرح را بر اساس بهینه ترین نوع مقدار قیر برای تهیه طولانی ترین عمر خدمت دهی مخلوط استوار می سازیم. بطور کلی طرح اختلاط بایستی به گونه ای باشد که مخلوط حاصل از نظر ویژگی های همانند دوام، مقاومت در برابر تغییر شکل آتی ، جاری شدن قیر، نفوذپذیری بالا، ارزیابی سرعت اکسیده شده قیر ، و حساسیت مخلوط نسبت به رطوبت مورد ارزیابی قرار داده و بر اساس این ویژگیها ، بهینه ترین نوع و مقدار قیر را ارائه دهد.

آسفالت متخلخل ، آزمایش کانتابرو ، دانه بندی ، طرح اختلاط ، آزمایش جاری شدن قیر