سیدحسن فیروزی فر
ساناز فروتن
سارا فروتن
مهدیه قارپوز آبادی

شکست امولسیون فرآیندی است غیر قابل بازگشت که ممکن است به دلیل تبخیر فاز آبی و یا به علت جذب فاز آب امولسیون قیری درخلل و فرج مصالح سنگی رخ بدهد. در این فرآیند فاز آب امولسیونی از بین رفته و فضای موجود برای ذرات قیر کم می شود. در نتیجه قیر به تدریج به سطح راه یافته و یا اطراف سنگدانه ها را به صورت لایه ای نازک اندود می کند. امولسیون های قیری بر اساس سرعت شکست، به سه گروه اصلی تندشکن (RS)، کند شکن (MS) و دیر شکن (SS) تقسیم می شوند. در این مقاله به منظور کنترل سرعت شکست امولسیون قیری روی سطح مصالح سنگی، تاثیر عوامل مختلف از جمله pH، دما، درصد قیر، نوع و مقدار امولسیفایر، اندازه و سایر ذرات و … در محدوده وسیعی بررسی شده است. کلیه عوامل فوق به میزان زیادی روی سرعت شکست تاثیر داشته و بایستی مورد توجه خاص قرار گیرند تا از شکست زودهنگام امولسیون قیری روی سطح راه جلوگیری شود.

سرعت شکست، امولسیون قیری ، مصالح سنگی ، بهینه سازی