محمود عامری - استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران
محسن محمدی مجد - دانشجوی کارشناسی ارشد راه و ترابری، دانشگاه علم و صنعت ایران

با افزایش سرعت طرح و گسترش روز افزون ترافیک بین شهری و حمل و نقل درون شهری، نگرانی های متعددی در مدیریت راهها ایجاد گردید. با توجه به اینکه روسازی نقشی اساسی در کیفیت و ایمنی حمل و نقل ایفا می کند، تعریف شاخصی به منظور تعیین عمر باقیمانده روسازی و میزان کارایی روسازی در جهت خدمت رسانی به کاربران به عنوان یکی از اهداف تحقیقاتی قرار گرفت. برای تعیین شاخص هایی مانند PSI که نمایانگر وضعیت کیفی روسازی هستند نیاز به جمع آوری اطلاعات از سطح مسیر می باشد. در دستگاه های لیزری جمع آوری اطلاعات بر اساس اسکن لیزری سطح راه به صورت نوارهایی در امتداد مسیر راه و تلفیق و ذخیره سازی آن با اطلاعات مکانی مربوطه انجام می گیرد. اصول کلی سنجش ناهمواری ها در این روش بر اساس تعیین فاصله قسمت های مختلف سطح روسازی تا بخش لیزر دستگاه می باشد. با توجه به اینکه لیزر و متعلقات آن بر روی ماشین سوار شده و بر روی سطح جاده حرکت داده می شود، موقعیت آن نسبت به روسازی تابعی از موقعیت و نحوه قرارگیری ماشین می باشد. همچنین وضعیت قرارگیری و موقعیت اتومبیل نسبت به جاده متاثر از نحوه عملکرد راننده و میزان ناهمواری سطح بوده و باعث ورود خطاهای سیستماتیک در روند مشاهدات می گردد. در این ممقاله تلاش می گردد تا ضمن اشاره به نحوه عملکرد دستگاه های لیزری، با بهره گیری از تکنیک های نقشه برداری و الگوریتم های ژئوماتیک در ایجاد و گسترش شبکه تقاط کنترلی و تلفیق آن با دیتاهای جمع آوری شده از ناهمواری های سطح روسازی، روشی کارآمد جهت حذف خطاهای مذکور ارایه گردد.