کیوان لولوئی - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی محلات

غایب نهایی اهداف توسعه ملی و حفاظت محیط زیست ، همانا بهسازی سرزمین به منظور فراهم کردن شرایط زیست ـ محیطی مناسب جهت شکوفایی توان و استعدادهای معنوی و مادی جامعه می‌باشد. مسلـّم است در طول جریان توسعه ، همیشه احتمال بروز مسایل زیست ـ محیطی وجود دارد. لیکن دقیقاً در همینجاست که می‌بایست از علوم مهندسی حفاظت محیط زیست کمک گرفت و اثرات زیست محیطی ناشی از اجرای برنامه‌های عمرانی را به حداقل ممکن رسانید. بنابراین هرگاه هدف از برنامه ریزی توسعه ، فراهم آوردن زمینه مناسب جهت شکوفایی استعدادهای بالقوه جامه و افزایش کیفیت زندگی در سطح ملی در نظر گرفته شود ، در این صورت فرآیند برنامه ریزی زیست ـ محیطی را می‌توان طراحی راهبردهای مناسب جهت افزایش کیفیت زندگی در سطح کشور ، با کمک منابع معنوی و مادی ملی ، در شرایطِ حداقلِ اتّکا به امکانات غیر بومی تعریف کرد. در این گفتار با تکیه بر عامل « محیط زیست » به تعیین جایگاه آن در توسعه پایدار پرداخته ، ارتباط آن با مدیریت و برنامه‌ریزی‌های توسعه را از جوانب مورد نظر مورد بررسی قرار می‌دهیم.

محیط زیست، توسعه، برنامه ریزی