هادی ربیعی - کارشناس آب و خاک، دانشکده کشاورزی، دانشگاه پیام نور
محمدرضا داوری - دکتری اگرواکولوژی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه پیام نور
سمانه مقیمی نژاد - دانشجوی کارشناسی ارشد آبیاری، دانشگاه اراک
فهیمه ارمغان - دانشجوی اب و خاک ، دانشکده کشاورزی، دانشگاه پیام نور

بیوچار (Biochar) زغال تهیه شده از زیست توده‌ های گیاهی و ضایعات کشاورزی است که سوختن آن‌ها در حضور کم و یا عدم حضور اکسیژن انجام می‌شود. این ماده به علت سرعت تجزیه بسیار کند نسبت به سایر مواد آلی ظرفیت زیادی برای کاهش گازهای گلخانه‌ای از قبیل دی اکسید کربن و متان که از ضایعات آزاد می‌شود، دارد و می‌‌تواند کربن را برای دوره‌های طوالنی ذخیره کند. ازدیدگاه کشاورزی یکی از مزایای بیوچار، مدیریت ضایعات کشاورزی می‌باشد. گسترش کشاورزی ارگانیک از یک سو و آلودگی‌های جوی از سوی دیگر باعث شده است تا استفاده از این نوع کود در دنیا روز به روز افزایش پیدا کند ولی متأسفانه این ماده آلی در ایران تا حدودی ناشناخته باقی مانده است. در این مقاله سعی شد است تا خوانندگان را با این نوع کود زیستی و فواید آن آشنا سازد. نویسندگان مقاله امیدوارند این نوشتار نقش ناچیزی در توسعه کشاورزی دوستددار محیط زیست در ایران داشته باشد.