جواد حمزه ئی - استادیار، دکترای اکولوژی گیاهان زراعی، گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا
مجید بابائی - دانشجوی کارشناسی ارشد گروه زراعت و اصلاح نباتات، دانشکده کشاورزی، دانشگاه بوعلی سینا

کشت مخلوط می‌تواند به عنوان یکی از راه‌های افزایش عملکرد و پایداری تولید در واحد سطح مطرح باشد. به همین منظور آزمایشی با هدف بررسی سودمندی کشت مخلوط آفتابگردان و لوبیا با استفاده از شاخص‌های ارزیابی کشت مخلوط در سال زراعی 1391 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینای همدا انجام شد. آزمایش به صورت طرح بلوک‌های کامل تصادفی با 5 تیمار و 3 تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل کشت خالص لوبیا، کشت خالص افتابگردان، کشت مخلوط جایگزینی 50: 50، 25:75، 75: 25 لوبیا و آفتابگردان بودند. برای ارزیابی کشت مخلوط از شاخص‌های RYT (محلول نسبی کل)، CI (شاخص رقابت)‌و RCC (ضریب ازدحام نسبی) استفاده شد. با بررسی شاخص‌های ارزیابی کشت مخلوط مشخص گردید که در تمامی تیمارهای آزمایشی محصول نسبی کل و ضریب ازدحام نسب بالاتر از یک بود. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده از این بررسی می‌توان کشت مخلوط جایگزینی، با نسبت 50 درصد لوبیا و 50 درصد آفتابگردان را روش کاشت و الگوی مناسبی برای جایگزینی با تک کشتی آفتابگردان و لوبیا جهت افبزایش تولید و حرکت به سمت کشاورزی پایدار دانست.

کشت مخلوط، آفتابگردان، لوبیا، شاخص رقابت