محسن موسوی نیک - دانشیار، زراعت، گروه زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل
میثم قائدی جشنی - دانشجوی کارشناسی ارشد گیاهان داروئی، گروه فضای سبز، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زابل،

خشکی یکی از مهم‌ترین عوامل محدودکننده رشدگیاهان در سراسر جهان و شایع‌ترین تنش محیطی است که تقریباً تولید 25 درصد اراضی جهان را محدود ساخته است. از آن‌جائی که بخش اعظمکشور جزء مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می‌شود مطالعه گیاهان داروئی و امکان کشت و کار وسیع آن‌ها در مناطق کم اب، فرصتی را فراهم می‌آورد تا با توجه به نیاز روزافزون تقاضا بریا آن‌ها در داخل وخارج کشور، امکان ایجاد اشتغال و درآمدزائی در کشور با استفاده از این گیاهان نیز فراهم شود.ارزیابی تحمل به خشکی گیاهان داروئی به منظور کشت در مناطق کشت از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. که با بررسی خصوصیات مروفولوژیکی و آنتومی گیاهان، می‌توان به واکنش آن‌ها را نسبت به تنش وارده ارزیابی نمود. وجود هر نوع تنشی از قبیل خشکی بسته به اینکه در چه مرحله‌ای یا مراحلی از رشد اتفاق افتد، موجب صدمه به یک یا تعدادی از اجزاء عملکرد و در نتیجه عملکرد نهائی شود. کاهش عملکرد گیاه در شرایط تنشخشکی می‌تواند به دلیل کاهش سطح فتوسنتز کننده، کاهش تولید کلروفیل، افزایش انرژی مصرفی گیاه برای بالا بردن غلظت شیره سلولی ویا افزایش حجم ریشه باشد. گرایش روزافزون به سمت طب گیاهی در درمان بیماری‌ها چه در سطح جهانی و چه در داخل کشور لزوم توسعه کشت گیاهان داروئی را امری اجتناب‌ناپذیر نموده است. با توجه به بحران کم آبی درکشور، انجام پژوهش‌ها در ضمینه مشخص نمودن نیاز دقیق ابی گیاهان داروئی امری ضروری به نظر می‌رسد، و از آن‌جائیکه تنش خشکی در برخی موارد باعث افزایش مواد موثره در برخی از این گیاهان می‌شود ، ما را بر این داشت که دراین تحقیق به بررسی اثرات تنش خشکی در تعدادی از گیاهان داروئی مهم از جمله اسفرزه، آویشن، بابونه آلمانی، بادرشبو، شوید، نعناع،زیره سبز، سیاهدانه‌، چای ترش و انیسون و بپردازیم.

تنش خشکی، گیاهان داروئی