سیدجواد طباطبایی - دانشگاه هنراصفهان
مهدی محمودی کامل آبادی - استادیار، دانشگاه هنر اصفهان،
مهیار جاویدروزی - استادیار، دانشگاه شهید بهشتی،

عدم درک ما از اصول اساسی سازه و کاربرد آن مانع از خلاقیت در طراحی می شود.(Namara & collaborator, 2010) معلمان اذعان به ترس از بی میلی و نبود علاقه در دروس سازه ای از سوی دانشجویان معماری دارند. دانشجویان اغلب در ذهنشان نسبت به دروس سازه ای یک سری تمرینات کسل کننده با هجمه ای از ریاضیات مواجه هستند. (Slattery, 2000) از این رو، این پژوهش بدنبال ارایه یک مدل آموزشی که بتواند مشکلات فوق را به حداقل ممکن برساند. روش تحقیق مورد استفاده برای این پژوهش نظریه محور ساختارگرا می باشد. لذا به جای استفاده از نظریه های موجود به عنوان چهارچوب نظری، محقق در پی تولید نظریه خودبنیاد از دل داده های میدانی است. بدین منظور با استفاده از شیوه نمونه گیری نظری، داده های لازم از منابع مختلف گردآوری شده اند. در گردآوری داده ها از تکنیک های متعددی مانند مصاحبه و گردآوری اسناد و متون استفاده شده است. پس از این مرحله کلیه داده ها با استفاده از دستورالعمل های کدگذاری سه گانه باز، محوری و انتخابی کدگذاری شده اند. در نهایت از دل داده ها 203 مفهوم و 32 مقوله استخراج شده است و راهکارهای متنوع ایجاد انگیزش به عنوان مقوله مرکزی مشخص شده است. پس از آن با مدل پارادایمی، نظریه خود بنیاد برآمده از دل داده ها به صورت داستان و مدل تصویری ارایه شده است. در پایان نیز با پاسخ گویی به سوالات هفت گانه استراس و کوربین درباره تجربه در مطالعه، پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفته است.

آموزش انجام دادن سازه در معماری خلاقیت انگیزش نظریه زمینه محور