محمد حسن سبط - دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست-گروه مهندسی و مدیریت ساخت - دانشگاه ص
محمد رضا افشار - دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست-گروه مهندسی و مدیریت ساخت - دانشگاه ص
امید امیری - دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست-گروه مهندسی و مدیریت ساخت - دانشگاه ص

همواره کسانی که شرایط عمومی پیمان را مطالعه می کنند معتقد هستند که در شرایط عمومی قراردادهای سه عاملی ، توزیع ریسک مسئولیت ، یک طرفه به سمت پیمانکار سوق داده شده است که جمله معروف کارفرما می تواند وپیمانکار می بایست را تداعی می نماید بطوریکه این انتقال نامناسب ریسک همواره با تاثیراات منفی خود روی اهداف پروژه موجب شده پروژه با موفقیت به اتمام نرسد. لذا در این مقاله سعی شده موضوع انتقال ریسک در ماده های 48 ، 47 ، 46 ، 20 ، 18 ، 17 و 16 که از مهمترین مواد این دستورالعمل می باشد را بررسی و پیشنهادات تصحیح آن با توجه به تعداد کثیری از استعلامهای اخذ شده از زمان ابلاغ تاکنون ارائه گردد. از دید محققین این پژوهش همواره بایستی ریسک را کارفرما به عنوان قدرت برتر پذیرفته تا هم او به موقع وو با قیمت مطلوب به پروژه ی خود دست یابد و هم پیمانکار به سوددهی مطلوب خود رسیده باشد.

انتقال ریسک ، شرایط عمومی ، پیمان سه عاملی