مهدی محمدی

ایجاد ارتباطات میان بخش علمی و بخش صنعتی (ISRs) از مهم ترین موضوعات سیاست گذاری نوآوری در چارچوب نظام ملی نوآوری در کشورهای مختلف بوده است. ایجاد این ارتباط میان دانشگاه ها، مراکز تحقیقاتی و شرکت ها از طریق روش های مختلف، امکان شکل گیری انتقال و انتشار دانش در سطح نظام ملی نوآوری و کمک به خلق دانش و بهره برداری از دانش را فراهم می کند. استفاده از مکانیزم های رسمی و غیر رسمی برای ارتباط میان بخش های علمی و صنعتی در کشورهای مختلف دیده می شود و می توان از تجارب آنها برای ایجاد این ارتباطات استفاده کرد. در این مقاله با بررسی مفهومی و همچنین تجارب کشورهای مختلف، نهادهایی که مرتبط با ایجاد ارتباط بخش علمی(دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی) و بخش صنعتی و کمک به تجاری سازی دستاوردهای تحقیقاتی و توسعه شرکت های کوچک زایشی و دانش بنیان می شوند، مورد بررسی قرار گرفته اند. چارچوب پیشنهادی این مقاله می تواند تبیین کننده ابعاد مختلف ایجاد ارتباط بخش علمی (دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی ) و بخش صنعتی و این چارچوب در برگیرنده شناخت سه بعد زیر است: -شناخت و شکل گیری کانال های مختلف تعامل بخش علمی و بخش صنعتی – ایجاد نهادهای (قوانین و رویه های) انگیزشی این تعاملات- ایجاد چارچوب سازمانی این تعاملات . با تحلیل این سه بعد مدلی مفهومی برای شناخت و ارزیابی تعاملات بخش های علمی و صنعتی ارایه شده است.

ارتباطات بخش علمی و صنعتی، کانال های تعاملی، سازماندهی تعاملات ، نهادهای انگیزشی ، نظام ملی نوآوری