نسیم جهاندارملک آبادی - کارشناس ارشد معماری، دانشگاه پیام گلپایگان
شهاب کریمی نیا - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف اباد، دانشکده معماری و شهرسازی
مژگان خادمی - مدیر گروه دانشگاه پیام گلپایگان، دانشکده معماری و شهرسازی

حدود 40 % انرژی مصرفی سالانه در دنیا مربوط به ساختمان هایمسکونی و تجاری است و 70 % گاز طبیعی کشور ما نیز مربوطبهسیستم گرمایش ساختمان هاست. ساختمان انرژی صفر، بهساختمان هایی اطلاق می شوند که مصرف سالانه انرژی آنهانزدیک به صفر و آلاینده های کربنی تولید و یا کمتر تولید میکنند. انسان اکنون از لحاظ صرفه جویی در انرژی در موقعیتی قراردارد، که هیچ گاه تا بدین حد بحرانی نبوده است و معماری به خاطرمسایل ساخت و ساز و مشکلات ناشی از شیوه های نادرستساختمان سازی، سهم بسزایی در ایجاد بحران های زیست محیطیدارد. با توجه به افزایش قیمت انرژی، ساختمان هایی با مصرف انژیصفر طرفداران بسیاری پیدا نموده است.فرسودگی زود هنگام ساختمان ها که به دلیل عدم رعایتاصول و استانداردها در هنگام ساخت پدید می آید، بر این قضیهدامن زده است. برای ساختن چنین ساختمان هایی از یک سو بایدمصرف انرژی ساختمان را کاهش داد و از سوی دیگر باید تولیدانرژی های تجدید پذیر را جایگزین انرژی های فسیلی مصرفینماییم مادامی که ساختمان ها به سمت پایداری و کاهش مصرفانرژی گرایش پیدا نکنند، این بحران ادامه خواهد داشت. در اینساختمان ها شاهد آن هستیم که بنا به عنوان بخشی از پیکره یمحیط مجاور و طبیعت پیرامونش نه تنها سبب هدر رفتن انرژی نمیشود، انواع آلودگی های محیطی را ایجاد نمی نماید و بر سلامتانسان تاثیر منفی نمی گذارد بلکه با صرفه جویی و مصرف بهینهانرژی، برخورداری از مصالح همساز با اقلیم و قرار گرفتن در چرخهی زیست بوم، در جهت تحقق اهداف توسعه پایدار حرکت میکند. روش تحقیق در پژوهش حاضر به صورت توصیفی-تحلیلیبوده نتایج بیانگر آن است که با سود جستن از انرژی های طبیعی وپاک و ساخت و ساز هماهنگ با طبیعت و بهره گیری صحیح ازمنابع و عوامل اقلیمی می توانیم مصرف انرژی را کاهش دهیم و ازآلودگی محیط زیست جلوگیری کنیم.

انرژی، محیط زیست، ساختمان صفر انرژی، منابع تجدید پذیر، معماری پایدار