محسن کمانداری - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد
حسین غضنفرپور - دانشیار دانشگاه شهید باهنر کرمان

طی دهه های اخیر صنعت گردشگری به مرحله ای از تکامل دست یافته است که می توان از آن به عنوان فعالیت بخش چهارم اقتصاد نام برد.و با توجه به پیشرفت های متعدد در زمینه حمل نقل و به تبع آن افزایش حجم زیاد گردشگری در مناطق استفاده از سیستم های سنتی در زمینه برنامه ریزی و مدیریت گردشگری اکنون جواب گو نیازهای متعدد این حجم عظیم گردشگر نمی باشد و به همین دلیل در دهه قبل زمینه استفاده از تکنولوژی جدید در صنعت گردشگری ایجاد شده است سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS) به عنوان یکی از تکنولوژی های جدید از برای اولین بار در اوایل دهه 1990 میلادی آغاز شد، ولی توسعه کاربری سامانه های اطلاعات جغرافیایی در این زمینه گردشگری همانند توسعه آن در سایر زمینه ها سریع نبوده است. با عنایت به ضرورت موضوع هدف پژوهش حاضر بررسی زمینه های غالب کاربرد سامانه های اطلاعات جغرافیایی در برنامه ریزی در مدیریت گردشگری می باشد. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است، اطلاعات مورد نیاز به روش کتابخانه ای ومیدانی جمع آوری گردیده و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته نتایج تحقق حاکی از آن است که با ارتقا این سیستم در مجموع باید گفت که سیتم اطلاعات جغرافیایی (GIS )می تواند در جهت برآورد نیازهای مختلف اطلاعاتی، برآورد شاخص و به طور کلی کمک به برنامه ریزی، پایش و ارزیابی فعالیت گردشگری به کار رود. بدیهی است که این توانایی، امکانات بسیار وسیعی را در اختیار برنامه ریزان و گردشگرها قرار می دهد تا بتوانند برنامه ریزی خود را انجام دهند. برنامه ریزان با استفاده از این توانایی و امکانات جهت شناخت کاستی ها و نقاط ضعف احتمالی و همچنین بررسی روند تغییرات به منظور برنامه ریزی برای بهبود شرایط و توسعه فعالیت های گردشگری استفاده می کنند. در حالی که متقاضیان سفر برای شناخت ویژگی های مختلف مقصد خود و راه های رسیدن می توانند از این سیستم استفاده کرده و متناسب با آن برنامه ریزی لازم را انجام دهند.

سیستم اطلاعات جغرافیایی(GIS)، مدیریت، برنامه ریزی، گردشگری