محمود کریمی فرد - دانشجوی دکتری بیوشیمی و متابولیسم ورزشی، پردیس دانشگاهی، دانشگاه گیلان، رشت
غلامرضا شریفی - دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحداصفهان(خوراسگان)
فرزانه تقیان - دانشیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحداصفهان(خوراسگان)
خسرو جلالی دهکردی - استادیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحداصفهان(خوراسگان)

هدف از انجام این تحقیق مقایسه چهار روش تمرین مقاومتی بر پاسخ حادهورمون رشد در مردان ورزشکاربود. تعداد 10 نفر ورزشکار مرد از رشتههای مختلف ورزشی( با میانگین وانحراف معیار سن 25±5 سال، وزن 75/25±9/81 کیلوگرم ، قد 180/31±4/75 سانتی متر) بصورت هدفمند وداوطلبانه، انتخاب شدند. این تحقیق از نوع نیمه تجربی بود، که طی آن آزمودنیها هر یک ازچهار برنامه مختلف تمرین مقاومتی( پر شدت، هرم مسطح، ترکیبی دراپ ست، ترکیبی پیش خستگی) را که از نظر حجم و شدت متفاوت بودند، با فاصله یک هفته از اجرای هر روش، طی یک جلسه تمرین انجام دادند. نمونه خونی پس از اجرای هر روش، از ورید بازوی دست راست آزمودنیها برای اندازه گیری سطوح هورمون رشد، در دو دوره زمانی، قبل وبلافاصله بعد از تمرین، گرفته شد. دادهها با استفاده از آزمون t زوجی وتحلیل واریانس با اندازههای تکراری مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد، بین سطوح GH ورزشکاران در دو دوره زمانی قبل و بعد از تمرین در تمام روشهای تمرینی تفاوت معناداری وجود دارد P<0/05 دو دوره زمانی قبل و بعد از تمرین در تمام روشهای تمرینی تفاوت معناداری وجود دارد( GH بین سیستمهای تمرینی با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازههای تکراری هیچ اختلاف معناداری را نشان نداد. نتایج تحقیق حاضر بیانگر تاثیرگذار بودن هر چهار روش تمرین مقاومتی برافزایش میزان ترشح GH وهمچنین عدم وجود تفاوت معناداربین این روشها میباشد

تمرین مقاومتی، هورمون رشد