سیدسپهر قاضی نوری - استادیار مهندسی صنایع دانشگاه بوعلی سینا و مشاور دفتر همکاریهای فن آ

برای قرنها تمدن بشری متکی به مصرف هر چه بیشتر مواد و انرژی و ایجاد آلودگی های مربوط بوده و فقط طی چند دهه گذشته تا حدودی به رفع این آلودگی ها همت گماشته اشت.اما نکته اینجاست که روش مزبور یعنی ایجاد آلودگی و سپس رفع آن، دارای چند ایراد عمده است که مهمترین آن هزینه ای است که برای تهیه مواد و انرژی مصرف و سپس به صورت ضایعات و آلودگی تلف می شود وهزینه مجددی نیز باید برای حذف آن پرداخت.تولید تمیز(Clean production)یک مفهوم جامع است که بر استراتژی پیشگیری از ایجاد آلودگی و ضایعات به جای تصفیه آنها مبتنی است . این مفهوم تا به حال بیشتر با انگیزه حفظ محیط زیست توسعه یافته در حالیکه مقاله حاضر تلاش می کند آن را با رویکرد بهینه سازی مصرف انرژی در بخش ساختمان بررسی نماید. نکته جالب توجه اینکه مقاله حاضر مصرف انرژی درساختمانها را نه فقط در دوره ساخت و بهره برداری بلکه از مرحله تولید مصالح ساختمانی و حمل آنها به محل ساخت و ساز در نظر می گیرد.بدیهی است که ترویج مفهوم تولید تمیز در بخش ساختمان کشور می تواند به کاهش شدید مصرف انرژی از یکسو و ارتقای شرایط زیست محیطی از سوی دیگر منجر گردد.

تولید تمیز، بخش ساختمان ، حفظ محیط زیست