محمد کارآموز - استاد دانشکده عمران، پردیس فنی، دانشگاه تهران
آزاده احمدی - دانشجوی دکتری دانشکده عمران، پردیس فنی، دانشگاه تهران
مسعود طاهریون - دانشجوی دکتری دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران

آنتروپی در یک سیستم نشان‌دهنده میزان بی‌نظمی آن سیستم است و در یک سیستم بسته تمایل به افزایش آنتروپی است. آلودگی‌های محیطزیستی به واسطه فعالیت‌های تولیدی و مصرفی با تخلیه مواد زاید و پساب‌ها به محیط زیست بوجود می‌آیند. هنگامیکه یک مولفه آلودگی به رودخانه اضافه می‌شود، آلودگی در آب حل می‌شود و در کل جریان آب پخش می‌شود. حلالیت و پخش‌شوندگی ماده در آب موجب افزایش میزان آنتروپی سیستم و افزایش درجه آلودگی آب می‌شود. بنابراین افزایش آلودگی در سیستم موجب افزایش آنتروپی آن می‌شود و در نتیجه آنتروپی سیستم شاخص مناسبی برای ارزیابی آلودگی آن می‌باشد. از آنتروپی در مدیریت اطلاعات و عدم قطعیت داده‌ها در مدیریت کیفی منابع آب نیز می‌توان استفاده کرد. در این مقاله، قابلیت اندازه‌گیری آنتروپی برای حل مسائل تخصیص بار آلودگی با تأکید بر پارامتر جامدات محلول در آب بررسی شده است. بدین منظور ضمن تشریح روش آنتروپی بر مبنای کل جامدات محلول، یک مدل با هدف حداقل نمودن آنتروپی با قیود کیفی آب در رودخانه تدوین شده است. در این مدل متغیرهای تصمیم، درصد تصفیه بهینه برای هر یک از منابع آلاینده به منظور حداقل کردن آنتروپی کل در طول رودخانه می‌باشد. از مدل فوق برای تخصیص بار آلودگی در یک رودخانه استفاده شده است.

آنتروپی، مدیریت کیفی رودخانه، جامدات محلول، تخصیص بار آلودگی