محمد مسافری
ندا جعفری

برخورداری از آب سالم وکافی حق اولیه همه انسانهاست. اغلب کشورهای دنیا جهت تهیه و توزیع آب سالم و قابل شرب برای هر یک از پارامترهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوزیکی آب حدودی را در نظر گرفته و به عنوان استاندارد اجرا می نمایند که سازمان های آبرسانی ملزم به رعایت این حدود می باشند. در کشور ایران نیز موسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی استانداردهای ملی آب شرب را تدوین و ارائه نموده که مورد تجدید نظر نیز واقع شده است. در مبحث استانداردهای آب شرب حضور مواد شیمیایی آلی و معدنی اهمیت بیشتری را به خود اختصاص می دهند. دلیل این امر تنوع منابع پخش انواع اینگونه آلاینده ها در آب و سنتز روزانه تعداد قابل توجهی مواد شیمیایی است که نهایتا وارد محیط زیست و منابع آب می گردند. انواع سموم، آفت کشها، حلال ها و..... نمونه های از این مواد می باشند. نگاهی به استانداردهای ملی آب شرب نشان می دهد که در بخش خصوصیات شیمیایی آب تنها تعداد محدودی از آفت کشها و سموم مد نظر قرار گرفته و برای آنها حدود مجاز تعیین شده است این در حالی است که استانداردهای اولیه EPA تعداد قابل توجهی از مواد شیمیایی آلی را مد نظر قرار داده و قانونمند کرده است. همچنین در استانداردهای ملی آب شرب محصولات جانبی گندزدایی مورد توجه قرار نگرفته اند در حالی که اثرات بهداشتی آنها کاملا شناخته شده است. در مقاله حاضر استاندارد ملی آب شرب با استانداردهای EPAدر خصوص حضور مواد سمی و فلزات سنگین مورد مقایسه قرار گرفته و پیشنهاداتی در خصوص بازنگری در استانداردهای ملی از نظر حظور عناصر سمی و فلزات سنگین ارائه گردیده است.

آب شرب ،مواد سمی ،فلزات سنگین ،استاندارد ملی ،استاندارد EPA