زهرا برزگرصفری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشکده محیط زیست، دانشگاه تهران

پسماندهای بهداشتی درمانی به علت ماهیت خطرناکی که دارند همواره مورد توجه مقامات بهداشتی وسازمان حفاظت از محیط زیست بوده اند. این زباله ها پس از زباله های رادیواکتیو خطرناک ترین زباله ها محسوب می شوند..مدیریت نامناسب آنها ، بیماران، پرسنل مراکز بهداشتی ، کارگران جمع آوری کننده این پسماندهاوعموم جامعه را بابیماریهایی از قبیل هپاتیت ب و ث وایدز و بیماریهای خطرناک دیگر مواجه می سازد. ازاینرو، توجه به مدیریت دقیق این پسماندها امری ضروری است. در این تحقیق به کمک پرسشنامه، وضعیت موجود مدیریت پسماندهای بهداشتی درمانی تهران بررسی شد.نتایج بررسی ها حاکی از آن بود که در اکثرمراکز بهداشتی درمانی تهران جداسازی زباله های خطرناک وشبه خانگی (شهری) انجام می شود. ولی از آنجایی که شهرداری ها در اغلب جاها مدیریت پسماندهای خطرناک را مانند پسماندهای شهری انجام می دهند، مراکز بهداشتی درمانی تلاشی جهت بهبود فعالیت های مدیریتی شان انجام نمی دهند. بااستفاده ازنتایج بررسی های انجام شده وبا مراجعه به الگوهای مدیریتی درسایرکشورها نتایج زیر حاصل شد، اولا" مدیریت بهینه پسماندهای بهداشتی درمانی مستلزم تعامل سازنده بین شهرداری ها به عنوان عامل جمع آوری و حمل و دفع از یکسو و مراکز بهداشتی درمانی به عنوان تولید کننده این زائدات از سوی دیگر است . ثانیا" با انجام صحیح عملیات جداسازی زباله در مراکز بهداشتی درمانی شهر تهران 60درصد این زباله ها غیرخطرناکند و می توانند همانند زباله های شهری دفع شوند. وبرای 40درصد باقی مانده هم استفاده از زباله سوزهای نسل دوم (دومحفظه ای)1 که گازهای خروجی آنها بدون آلاینده است، توصیه می شود.این توصیه در قالب یک دستگاه کوره دوار2 به صورت یک واحد زباله سوز مرکزی که ظرفیت بالایی برای نابودی پسماندها دارد،توصیه می شود.قابل ذکر است که این نوع زباله سوز برای سوزاندن پسماندهای خطرناک صنعتی هم مناسب بوده واز مشارکت بخش خصوصی در سرمایه گذاری روی این سیستم می توان بهره گرفت.

بهداشتی درمانی، پسماند، مدیریت، ضوابط، استاندارد، کلان شهر