منیر مهدوی مرتضوی - دانشکده عمران، دانشگاه یزد
سیدمحی الدین جعفری - اداره زمین شناسی Subsurface ، مدیریت اکتشاف نفت، تهران

مدیریت صحیح منابع آب از دیدگاه زیست محیطی و بهره برداری بهینه از آن نیازمند ساختارهای مناسب جهت ایجاد عایقهای آب بند است که عموماَ بمنظور جلوگیری از فرار سیال و کنترل آلاینده ها بکار می رود. دیوارهای آب بند جهت کنترل موقت یا دائم جریان سیال بکار می روند.این دیوار که در سازه های آبی و مدفن زباله(بیولوژیکی، ، نفتی و...) بکار می رود،دیواری است قائم که در داخل زمین ساخته می شود. معمول ترین روش ساخت آن، حفر ترانشه ای است که با دوغاب پایدار می گردد و در نهایت با خاک-بنتونیت، خاک- سیمان، سیمان-بنتونیت یا خاک-سیمان-بنتونیت پر می شود. نگرانی هایی در مورد اجرا، بازرسی و دوام چنین دیوارهایی از لحاظ کنترل و تضمین کیفیت در زیر زمین وجود دارد.روش دیگر مشتمل بر استفاده از یک ژئوممبران، به تنهایی یا به همراه مواد دیگر است که نیاز به تکنیکهای اجرایی خاصی دارد. ژئوممبران یکی از انواع ژئوسنتتیک ها بوده که به دلیل طبیعت پلیمری خود( نفوذ پذیری اندک،مقاومت شیمیایی بالا در مقابل هیدروکربنهای غلیظ و کرنش پذیری در مقابل تنش ها) کاربردهای گسترده ای در سازه های کنترل جریان،در کشورهای توسعه یافته پیدا کرده است. سابقه طولانی استفاده از ژئوممبران در کاربردهای ژئوتکنیکی حاکی از آن است که استفاده از این روش علاوه بر اطمینان از پیوستگی دیوار و بالا بردن ضریب اطمینان، اقتصادی بوده و دارای نصب آسان، سرعت اجرا و دوام مناسب در حالت مدفون می باشد. در این مقاله به جزییات اجرایی و مقایسه این ورق نسبت به دیگر روشهای معمول پرداخته خواهد شد.

دیوار قائم آب بند، ژئوممیران، landfill