توحید نودل

طبق ماده 12 پروتکل کیوتو، کشورهای غیر عضو در Annex I (کشورهای در حال توسعه) با کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در قالب پروژه های مکانیسم توسعه پاک (CDM)، اعتبار کاهش انتشار (CER) دریافت می کنند که می توانند این اعتبارات را به کشورهای توسعه یافته (Annex I) بفروشند. کشورهای عضو Annex I نیز می توانند این اعتبارات کاهش انتشار را خریداری کرده و برای عمل به تعهدات خود در قبال پروتکل کیوتو استفاده کنند. در این تحقیق پس از بررسی سیکل قانونی اجرای پروژه های CDM، آخرین آمار فعالیتهای جهانی در زمینه این پروژه ها و پتانسیل موجود در کشور برای وارد شدن به بازار جهانی CDM مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این بررسیها نشان می دهد که تاکنون 459 پروژه CDM به ثبت رسیده که کاهش انتشار CO2 حاصل از این پروژه ها بیش از 100 میلیون تن در سال خواهد بود. هند با داشتن 134 پروژه، برزیل با 84 پروژه و مکزیک با 72 پروژه در صدر کشورهای فعال در این زمینه قرار دارند. انتشار CO2 در ایران حدود 400 میلیون تن در سال می باشد که انتشار سایر گازهای گلخانه ای مانند CH4 و N2O نیز باید به آن افزوده گردد. بررسی منابع انتشار گازهای گلخانه ای در کشور نشان می دهد که پتانسیل مناسبی برای تعریف پروژه های CDM در بخش های مختلف کشور و وارد شدن به بازار جهانی CDM وجود دارد که می تواند منافع تکنولوژیکی و مالی قابل توجهی برای این بخش ها داشته باشد. از جمله زمینه های مناسب برای تعریف پروژه های CDM می توان به بهبود راندمان انرژی در نیروگاهها و صنایع، بکارگیری منابع پاک و تجدید پذیر انرژی، بازیابی و استفاده از گازهای همراه نفت و گازهای فلر پالایشگاهها و جمع آوری و استفاده از انرژی بیوگاز دفنگاههای زباله اشاره کرد که در این مقاله مورد تحلیل قرار گرفته اند. فعالیت در زمینه CDM، علاوه بر بهره گیری از امکانات مالی و تکنولوژیکی بین المللی، فواید دیگری نظیر کاهش مصرف سوخت و انرژی، بهره گیری از منابع تجدید پذیر انرژی و کاهش آلودگیهای زیست محیطی را نیز در پی خواهد داشت.

گازهای گلخانه¬ای- مکانیسم توسعه پاک (CDM)- پروتکل کیوتو