سیاوش رضازاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت محیط زیست و کارشناس مسئول آزمایشگاه ادار
زهرا غنوی

هرگاه سخن از کنترل آلودگی هوای شهرهای بزرگ به میان می آید تبدیل سوخت خودروها به گاز بخصوص CNG مطرح می گردد . برای توجیه این عمل می توان به منابع عظیم کشور، هزینه کم سوخت CNG در مقابل بنزین و نیز کاهش واردات بنزین همچنین به کاهش چندین درصدی آلاینده های هوا از جمله اکسید های کربن و نیتروژن، هیدروکربن های نسوخته و ذرات معلق اشاره نمودو به سیاست اتخاذ شده در ایران در مورد خودرو های گاز سوز بسط و گسترش آمار و ارقام فراوان استناد کرد . تدریجی جایگاههای سوخت CNG در سراسر کشور و همزمان تولید انواع خودروهای عمومی و شخصی دو سوخته در کوتاه مدت و تولید خودروهای اختصاصا گاز سوز در آینده نه چندان دور می باشد . در این میان کمتر توجهی به این نکته می شود که آیا خودروهای با سوخت CNG در طی کار واقعی خود در شرایط کاری تعیین شده باقی می مانند یا خیر؟ چه ساختار و زیربنایی لازم است تا عملکرد قابل اعتماد این خودروها را تضمین نماید در این مقاله ابتدا به جایگاه فعلی و آینده خودرو های گاز سوز در دنیا اشاره شده و معایب و مزیتهای این خودروها که در نهایت منجر به محدود شدن سهم آنها در آینده بازار خودرو شده بررسی می شود و نقش عواملی مانند کیفیت سوخت، نحوه بهره برداری از خودرو و تاثیر آنها بر عملکرد سیستم سوخت رسانی و در نتیجه تولید آلاینده ها در این خودروها مطالعه می گردد . پس از آن راهبرد اتخاذ شده و میزان موفقیت در دستیابی به اهداف تعیین شده در ایران مورد نقد و بررسی قرار می گیرد . در نهایت نیز راهکارهای مشخصی که منجر به محدود شدن میزان هزینه ها شده و در عین حال امید به موفقیت رسیدن برنامه های گاز سوزرا بیشتر می کند، ارائه شده است .

خودرو، گاز طبیعی فشرده، آلاینده ، سوخت