علی اکبر مشرف زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد محیط زیست، دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی
سیدحسین هاشمی

تغییر آب و هوا به نوسان در اقلیم جهانی زمین یا در اقلیم‌های منطقه ای در طول زمان اشاره می کند که این تغییر ممکن است از فرآیندهای درونی زمین، یا نیروهای خارج از آن (مثلاً نوسانات در شدت نور خورشید)، یا در اثر فعالیت‌های مربوط به تغییرات اقلیمی دست بشر حاصل شده باشد. اگرچه تغییرات آب و هوا ممکن است منجر به بعضی منفعت‌ها، همچون گسترش فصل‌های کشت یا دمای معتدل‌تر در بعضی نواحی شود اما اثرات منفی آن قویتر می‌باشند که بعضی از آن‌ها عبارتند از: بالا رفتن سطح آب اقیانوس‌ها وگسترش آن‌ها، از بین رفتن تالاب‌های ساحلی و زیر آب رفتن جزایر، تغییر الگوی بارش، کم آبی و اثر بر کیفیت منابع آب، از بین رفتن جنگل‌ها، افزایش دما و آلودگی هوا و بالاخره آب شدن پهنه‌های یخی و پوشش‌های برفی. اما سهم اصلی را در این اتفاقات، گازهای گلخانه‌ای بر عهده دارند که مهم‌ترین آن‌ها گاز دی‌اکسید کربن است. این گازها دارای خصوصیتی هستند که به موجب آن گرما را در اتمسفر زمین به دام می‌اندازند و موجب بالا رفتن بیش از حد معمول دمای زمین می‌شوند. ایران ما در انتشار دی‌اکسید کربن نقش اساسی در منطقه دارد و رتبه آن در سال 2006 در جهان در انتشار این گاز دهم بوده‌ است. هدف اصلی این مقاله بررسی وضعیت انتشار دی‌اکسید کربن ایران در آینده با توجه به وضعیت نابسامان مصرف انرژی و راه‌هایی برای کاهش آن با توجه به پیامدهای آن است.

تغییر اقلیم، گازهای گلخانه‌ای، دی‌اکسید کربن، انرژی نوین