معصومه علی محمدی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی محیط زیست دانشگاه تهران
فاطمه محمدی
ادریس مددیان

زباله سوز یک فرایند احتراق کنترل شده است که مواد جامد، مایع و گاز قابل احتراق را به دی اکسید کربن، بخار آب، دیگر بخارها و نسبتا حجم کوچکی از دیگر مواد غیرقابل احتراق تبدیل می کند. این مواد باقی مانده‌ی غیرقابل احتراق می توانند مورد پردازش بیشتر قرار بگیرند و یا به شیوه هایی که به طبیعت آسیب نمی زنند، در خاﮐﭽال (landfill) دفن شوند. با افزایش جمعیت و هم چنین پیشرفت های اقتصادی و صنعتی روز به روز بر میزان مواد زائد تولیدی بویژه زباله های شهری افزوده شده است. از این رو زباله سوزی پسماند های شهری در بسیاری از کشورهای درحال توسعه از جمله در ایران می تواند از جایگاه ویژه ای برخوردار شود چراکه در برگیرنده‌ی منافعی از قبیل کاهش وزن پسماند تا75% و کاهش حجم آن تا 90%,صرفه جویی در فضای مورد نیاز لندفیل و هزینه ها,جبران هزینه ها با بازیافت انرژی وفروش آن می باشد. علاوه بر موارد فوق تبدیل انرژی حاصل از زباله سوزی به الکتریسیته و گرما نیز از جمله منافع حاصل از استفاده‌ی زباله به عنوان سوخت می‌باشد. تکنیک های زباله سوزی, با توجه به نوع و کیفیت زباله و ارزش حرارتی آن ها به موارد متعددی تقسیم می شوند که در این مقاله با بررسی مطالعات مختلفی که مرتبط با زباله سوزی پسماند های شهری تا کنون صورت گرفته و مقایسه‌ی زباله های تولیدی در ایران و سایر کشورها ,تکنولوژی زباله سوزی مناسب بررسی و پیشنهاد شده است.

پسماند شهری،تکنیک های زباله‌سوزی،بازیافت انرژی،کوره زیاله سوز،ارزش گرمایی(Btu/lb)