حمیدرضا ابراهیمی - عضو باشگاه پژوهشگران جوان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان
سعید رضایی
زاهده رحمانی خواه

ذرات معلق یکی از پنج آلاینده ی مؤثر در تعیین شاخص کیفیت هوا است که با توجه به آثار زیانبارش درایجاد گرمایش جهانی، تخریب بافت گیاهی و ابنیه، به معضلی جهانی تبدیل شده است. موقعیت جغرافیایی وشرایط وزش باد در شیراز از یک سو و مسائل جدید از سوی دیگر، سبب شده تا ذرات معلق سهم قابل توجهی از آلودگی هوای این شهر را به خود اختصاص دهد. در این مطالعه وضعیت ذرات معلق (PM10)هوای شهر شیراز، در یک دوره 6 ساله آماری ( سالهای 1383 تا 1388) مورد بررسی قرارگرفت. شاخص کیفیت هوا برای PM10 با استفاده از داده های خام اندازه گیری شده توسط تجهیزات سنجش آلودگی هوا محاسبه شد و کیفیت بهداشتی هوا در گروه های خوب، متوسط، ناسالم برای گروه های حساس، ناسالم و خطرناک طبقه بندی گردید وسپس تغییرات شاخص مذکور در طی 6 سال بررسی شد.نتایج حاصل از شاخص کیفیت هوا (AQI) نشان دهنده این است که در سال 1383 تا 1388به ترتیب 12.6% ، 28.8% ، 18.4% ، 5.2% ، 4.7% و1.6%از روزهای سال، کیفیت هوای شهر شیراز خوب بوده است. نتایج نشان می دهد که کیفیت هوای شیراز رو به کاهش گذاشته است. عواملی چون ذرات معلق بیابانی برخاسته از کشور های همسایه جنوب وجنوب غرب ایران، حفاریهای قطار شهری، افزایش خشکسالی و ذرات معلق صنعتی می توانند در این کاهش کیفیت سهم مهمی داشته باشند.

شاخص کیفیت هوا، کیفیت بهداشت هوا، شاخص آلودگی هوا، شیراز