فریماه عابدین زاده - کارشناس ارشد مدیریت محیط زیست-دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
نیلوفر عابدین زاده - عضوهیات علمی پژوهشکده محیط زیست جهاد دانشگاهی

محلهای دفن پسماند پس از اتمام عمر مفیدشان می توانند مورد استفاده مجدد قرار گیرند. با وجود مشکلات و محدودیتهای زیست محیطی و فیزیکی زیادی که جهت استفاده مجدد از محلهای دفن بسته شده وجود دارد، استفاده از آنها به عنوان فضاهای باز نظیر پارک و زمین بازی منافع زیادی دارد. در این مقاله یکی از مشکلات شایع در سراسر جهان یعنی استفاده مجدد از محلهای دفن بهداشتی پسماند مورد بررسی قرار گرفته است و چارچوبی برای انتخاب فضاهای باز مناسب در خصوص محلهای دفنی که عمرشان به اتمام رسیده است ارائه شده است. این فرایند شامل دو بخش اصلی است: معیارهای برنامه ریزی جهت انتخاب فضای باز مناسب با شرایط محل دفن که شامل الزامات طرح ریزی می باشند و معیارهایی که قابلیت های عملکردی زیر واحدهای فضاهای باز را که تحت خطرات بالقوه فیزیکی و شرایط محیط زیستی حاکم در محل دفن قرار می‌گیرند، مورد بررسی قرار می‌دهد. اهمیت عمده این روش در جایگزین کردن برنامه‌های سازگار با محیط زیست می‌باشد. این روش با نگرشی سیستماتیک می‌تواند برای بررسی تناسب دیگر کاربریها در محل دفن مورد استفاده قرار گیرد. محل های دفن بهداشتی پسماند بسته شده باعث تخریب زیبایی منظر و همچنین بلااستفاده ماندن مساحت زیادی از زمینها می‌شوند. در بسیاری از کشورها محل های دفن پسماند در نزدیکی شهرهای بزرگ، که با مشکل کمبود زمین مواجهند، واقع شده اند. این کشورها با استفاده از محلهای دفن زباله برای فضاهای باز پس از پایان عمر لندفیل می‌توانند موجودی خود را از لحاظ اندازه و کیفیت زمین بهبود بخشند.

لندفیل ، کاربری فضای باز، احیاء