نسرین صادقی - دانشجوی مهندسی بهره برداری نفت، دانشگاه تربیت معلم سبزوار
احسان اسماعیل نژاد - عضو هیئت علمی دانشکده نفت و پتروشیمی، دانشگاه تربیت معلم سبزوار

انرژی هسته ای با وجود تمام تاثیراتی که در حل بحران انرژی داشته، باعث بروز معضل در مدیریت زباله های هسته ای شده است. برای حلِّ این معضل، زباله ها را بر حسب نوع محتویات وشدت پرتوزایی در سه گروه قرار می دهند:LLW,ILW,HLW. تاکنون روش های مختلفی برای دفن استفاده شده است که هر یک معایب و مزایای مربوط به خود را دارند. دفن در اقیانوس ها با توجه به فرآیند فرورانش پیشنهاد شد اما به علت بیرون رانده شدن زباله ها به مرور زمان، دیگر از این روش استفاده نشد. روش دیگر دفن در فضاست که بسیار پرهزینه و خطرناک است. همچنین می توان زباله های پرتوزا را در لایه های یخ دفن کرد. چنانچه زباله در مرکز لایه های یخی قرار داده شود، به علت حرکت کند یخ، رسیدن زباله به حاشیه یخ، هزاران سال طول می کشد و طی این زمان طولانی، زباله های پرتوزا بی زیان خواهند شد. دفن در چاه های عمیق باتوجه به ذوب زباله در اثر فرآیندهای زمین گرمایی، یکی از راه های پیشنهادی است. سنگ نامتخلخل و ناتراوا نیز می تواند مکان مناسبی برای دفن زباله ها باشد. سازندهای نمکی، برای انبار نهایی این مواد بسیار مناسب است، زیرا نمک کاملاً نفوذناپذیر است. ایران به تازگی پای در مسیر انرژی هسته ای گذاشته و بایستی همگام با عملیاتی شدن نیروگاه هسته ای بوشهر، تدابیری برای دفع زباله های هسته ای ناشی از این نیروگاه و سایر تاسیسات هسته ای اندیشیده شود. در این مقاله سعی شده تا روش های دفن زباله های هسته ای مورد تحلیل قرار گیرد

پسماندهای رادیواکتیو، نیروگاه هسته ای، گنبدهای نمکی