محمدصادق فلاحت - دکترای معماری، دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
مریم شادپور - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.

امروزه بلند مرتبه سازی بعنوان یکی از راه حلهای جلوگیری از گسترش افقی شهرها، مثل هر راه حل دیگری دارای آثار و پیامدهای منفی نیز بوده که از جمله ی آن می توان به افزایش آلودگی زیست محیطی، کاهش دسترسی به هوای آزاد و نور خورشید و در نتیجه عدم آسایش انسان در فضای زندگی اشاره کرد. مفهوم اکوتکنولوژی مفهومی است که در آن طراحی ساختمان با استفاده از بهترین تکنولوژی روز دنیا و با تبعیت از اصول توسعه ی پایدار که نیازهای حال و آینده را در بر می گیرد، در راستای بهینه سازی مصرف انرژی و کاهش آلودگی های زیست محیطی انجام می شود. برج های فیلوتاکتیک، ایده جدیدی از بلند مرتبه سازی است که با بکارگیری اصول اکوتکنولوژیکی در طراحی و در نتیجه حفظ محیط زیست و بدنبال آن تامین آسایش انسان، می تواند این نیاز را بر آورده کند. در این برج ها هر واحد مسکونی حیاط شخصی روباز خودش را دارد، بعلاوه می تواند بیشترین میزان نور خورشید را دریافت کند. روش این نوشتار توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعه ی کتابخانه ای است و در پی آن است که با بررسی راهکارهای اکوتکنولوژیکی در طراحی ساختمان های بلند مرتبه در قالب برج های فیلوتاکتیک و معماری فیلوتاکسی، گامی موثر در جهت توسعه ی پایدار و ارتقای کیفیت زندگی انسان بردارد.

برج های فیلوتاکتیک، محیط زیست، راهکارهای اکوتکنولوژیکی، توسعه ی پایدار