علیرضا محب الحجه - موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران
مجید آزادی - مرکز تحقیقات هواشناسی کاربردی، سازمان هواشناسی کشور
فرهنگ احمدی گیوی - موسسه ژئوفیزیک دانشگاه تهران

یکی از مشکلات دیرینه در پیش بینی عددی وضع هوا با استفاده از معادله های بسیط مسئله حالت اولیه است. وجود عدم توازنهای دینامیکی در دادهای اولیه، باعث تحریک امواج گرانی- لختی در مدل می شود. از انجا که فرایند تنظیم زمینگرد درمدل به درستی شبیه سازی نمی شود، دامنه امواج گرانی – لختی به طور غیر واقعی بیش از انچه که در جو وجود دارد رشد کرده و در نهایت سبب عدم همخوانی مطلوب نتایج پیش بینی عددی با واقعی می شود. برای متوازن کردن میدانهای جرم و باد در داده های اولیه به طوری که پیش بینی حاصل از مدل عددی دارای کمترین نوفه و بیشترین دقت درمقیاسهای حرکت مورد نظر در مدل باشد، باید آغازگری انجام گیرد. در این مقاله پس از اشاره ای کوتاه به روشهای مختلف آغازگری، ضمنی با مدهای بهنجار (INMI) به شیوه تمپرتون (1988) فرمولبندی می شود. سپس نتایج به کار بستن این فرمولبندی در یک مدل عملیاتی بسیط فشار ورد برای پیش بینی ارتفاع ژئوپتانسیلی تراز 500 هکتوپاسکال ارائه می شود. نتایج نشان میدهد که این روش در حذف نوسانات گرانی لختی بسیار موفق است . مدل عملیاتی به کار رفته دارای 19 ضربدر 29 نقطه ای شبکه ای در افق و گام شبکه ای 300 کیلومتر اختیار شده است .