مهدخت مختاری - شرکت سرمایه گذاری مسکن - ایران

دراین مقاله ضمن بررسی اجمالی روند شکل گیری نهادهای مدنی غیر دولتی درجوامع غربی، به علل و پیش نیازهای بوجود آمدن چنین نهادهایی اشاره گردیده و ناکارآمدی آن درجامعه ایرانی نیز مورد توجه قرار گرفته است. برنامه ریزی و توسعه شهر بعنوان بارزترین نماد جامعه مدنی، ارتباط بسیاری با کمیت و کیفیت تولید مسکن دارد و مسکن مناسب یکی از ارکان و شاخص های سنجش میزان توسعه پایدار درجوامع مدنی بحساب می آید. از سویی بلحاظ ویژگی های اقتصادی، اجتماعی در جامعه ما، مسکن بخش اعظم سرمایه گذاری بخش خصوصی را اعم از بخش تقاضای مصرفی و یا تقاضای سرمایه ای به خود اختصاص داده است و از آنجا که این محصول می باید به جهت برآوردن خواسته های بهره برداران نهایی، یعنی مردم، طراحی و تولید گردد، تقویت فضای عمومی – اجتماعی به عنوان رابط بین فضای حکومتی و قانونگذار و فضای فردی و شهروندان میتواند منجر به ایجاد نهادهای ذیربط و مستقل از دولت گردد که کارشناسی ، طبقه بندی و هدایت خواسته های مردم و انتقال دانش تجربی آنان به نخبگان و قانونگذاران را انجام داده و متقابلا با آموزش مستمر بهره برداران، زمینه را جهت نظارت و اجرای صحیح قوانین، در ک و پذیرش منافع عمومی در مردم پدید اورد.

برنامه ریزی مشارکتی ، توسعه پایدار ، فضای عمومی ، نظارت مردمی ، مسکن مناسب