حسن یار یگرروش - دانشجوی دکترای مدیریت منابع انسانی

مدیریت دانش عبارت است از پایگاهی معتبر برای [] و راز بقا در محیط توام با تغییرات محیطی است. مدیریت دانش پالایش فرایندهای سازمانی است که از ترکیب هم افزایی فرایندهای اطلاعات، ظرفیت فن آوری و قابلیت نوآوری نیروی انسانی در سازمان بوجود می آید. بسیاری از شرکتها در آغاز راهی هستند که احساس می نمایند دانش کارکنانشان مهمترین سرمایه ارزشمند محسوب می گردد . آنها ممکن است احساس درستی داشته باشند لیکن تعدادی از شرکتها بصورت عینی و ملموس اقداماتی در راستای مدیریت صحیح دانش در شرکت خود را در یک طیفی وسیع انجام داده اند. اینکه مدیریت دانش را به فلسفه دانش و یا فن اوری مرتبط نمائیم معنای بسیار دور از واقعیت است. آنچه که مهم است این است که با یک بررسی عملی در خصوص چگونگی مدیریت آن و استفاده موثر از آن بیندیشیم. در شرایط امروزی کسب و کار، مدیریت دانش مناسبترین فرم مذاکره را استفاده از روشهای تفصیلی گذشته نمی داند بلکه تدوین اصول سطح بالا (high-level principles) را مورد تاکید قرار می دهد. به این معنا که وقتی یک سازمان تصمیم گیرد که کدامین اصول در حیطه مدیریت دانش (KM) قابل احترام است، این امر می تواند به خلق رویکرد های تشریحی و طرح های بر پایه همان اصول بیانجامد. در طول دو سال گذشته تجربیات قابل توجهی در سازمانهای مختلفی که در زمینه مدیریت دانش کار کرده اند حاصل شده است. برخی از این سازمان ها سالیان متمادی در خصوص سر فصل ها کارکرده اند لیکن اخیرا همین شرکتها دریافته اند که آنها درحال مدیریت کردن دانش (Knowledge managing) بوده اند! در این رابطه لازم است که صرفا به برخی از مهمترین مدل های مدیریت دانش (K M Models ) اشاره نموده و در خصوص دومدل از کاربردی ترین آنها توضیحاتی ارائه نمائیم.

مدیران دانشی ، سرمایه های فکری ، کارکنان دانشی ، قراردادهای دانشی