اقبال شاکری - استادیار دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
امید صمدی واقفی - کارشناسی ارشد مهندسی و مدیریت ساخت دانشگاه صنعتی امیرکبیر

همزمان با توسعه شهرها و افزایش جمعیت جهان، رویکرد بلندمرتبه سازی در کشورهای مختلـف بـسیار مورد توجه قرار گرفت . ساختمانهای بلند بواسطه انتقال تراکم از سطح به ارتفـاع و کـاهش سـطح اشـغال، علاوه بر تامین فضای مورد نیاز جمعیت روز افزون شهرها، می تواننـد بـا ایجـاد فـضا های مناسـب جهـت گسترش فضاهای سبز و شبکه های ارتباطی شهری، به بهبود کیفیت شهرهای بزرگ کمک شایانی نمایند . در کشورما افزایش جمعیت در شهرهای بزرگی نظیر تهران سبب گـسترش بـی رویـه شـهرها در سـطح گشته و باعث پیدایش مناطقی با تراکم جمعیتی بالا شده که فرسوده بودن اکثر ای ن مناطق، شـرایط بـسیار نامناسبی را جهت سکونت جمعیت شهری پدیدار ساخته است . در سالهای اخیر توجه به نوسازی و بهـسازی مناطق متراکم و فرسوده شهری از جمله مهمترین برنامه های مدیران شهری بوده که این امر را می تـوان در برنامه های مختلف شهری و کشوری از قبیل طرح سـامانده ی تهـران، برنامـه ۵ سـاله چهـارم توسـعه، قوانین بودجه سالهای 84و 85 و . . . مشاهده نمود . برخی از این برنامه ها نظیر طرح ساماندهی تهران نشان دهنده تمایل قانونگزار به رویکرد احداث ساختمانهای بلند و بهره گیری از امتیـازات ایـن گونـه سـاختمانها جهت بهبود این مناطق می با شد . در این مقاله ضمن شناخت مناطق متراکم و فرسوده و مـرور قـوانین و مقـررات مربوطـه، جهـت گیـری ساخت ساختمانهای بلندمرتبه در مناطق متراکم و فرسوده مورد بررسی قرار مـی گیـرد . سـپس بـا مطالعـه موردی 14 پروژه بلندمرتبه سازی مشکلات احداث این پروژه ها بررسی و استخراج و دست ه بندی گردیده و نتایج حاصل از جمع بندی آنها ارائه می گردد .

مناطق متراکم شهری، ساختمانهای بلند، مدیریت پروژه