مهدی احمدی - کارشناسی ارشد زمین شناسی مهندسی دانشگاه فردوسی مشهد
غلامرضا لشکری پور - عضو هیات علمی گروه زمین شناسی دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد
ناصر حافظی مقدس - عضو هیات علمی گروه زمین شناسی دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد

ارزیابی نفوذپذیری سنگ کف ساختگاه سد ها و به خصوص سد های باطله امری حیاتی و انکار ناپذیر است. برای ارزیابی نفوذپذیری سنگ ها، آزمایش های برجا بهترین و کار آمد ترین روش است. در محل سد باطله زرمهر نیز به منظور بررسی نفوذ پذیری ساختگاه، تعداد 7 گمانه در محل محورحفاری وآزمایش نفوذ پذیری برجای سنگ (لوژن) انجام شد. به طور کلی با افزایش عمق میزان لوژن کاهش پیدا میکند که نشان دهنده ی عملکرد هوازدگی بر سنگ های سطحی است. تغییرات تکیه گاه چپ منظم تر و بیشتر تحت تاثیر هوا زدگی سطحی است. 46 % نقاط مورد آزمایش لوژن بین 1 تا 3.5 و 29 % نقاط دارای لوژن 3.5 تا 6 هستند. 46% نقاط دارای RQD صفر تا 20 هستند و در طبقه بندی خیلی ضعیف قرار می گیرند. در تکیه گاه چپ بعد از یک لایه سطحی هوازده با RQD پایین به سنگ های تازه تر با کیفیت بهتری میرسیم اما در تکیه گاه راست چنین نظمی برقرار نیست و کیفیت مغزه حفاری ظاهرا فقط وابسته به هوازدگی سطحی نیست. در یکی ازگمانه های جناح چپ و دو گمانه از جناح راست آبخوری سنگ وابسته به درزه های موجود در سنگ است اما در دیگر گمانه ها این طور نیست. با توجه به هوازدگی سنگها، توزیع و توسعه درزه ها، آزمون های برجا و سایر مشاهدات صحرایی، تکیه گاه راست ضعیف تر از تکیه گاه چپ بوده و دارای تنوع سنگ شناسی بیشتری نیز هست به گونه ای که میتوان گفت تکیه گاه راست بیشتر تحت تاثیر نیروهای تکتونیکی قرار گرفته است.

سد باطله، نفوذ پذیری، لوژن، RQD