فاطمه نامدار اردکانی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران،گروه آموزشی تهران،ایران
عبدالرحیم نوه ابراهیم - دانشگاه خوارزمی،دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی،گروه مدیریت آموزشی،تهران،ایران
امیر حسین محمد داوودی - دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه،دانشکده علوم انسانی،گروه مدریت آموزشی،تهرانهایران

رقابت شدید بین المللی و فناوری در حال تغییر سرمایه اجتماعی را به مثابه عامل حیاتی در ارتقای بهره وری سازمان و پیش آیند خلق مزیت رقاببتی سازمانها تعریف کرده است.گرچه بخش اعظم رشد و توسعه در قرن حاضر را حاصل ابداعات،خلاقیت ها و نوآوری در روش های تولید می دانند،ولی در صورت سقوط سرمایه اجتماعی،اعتماد به اینده کم رنگ شده،مناسبات اجتماعی پر هزینه شده و بخش بزرگی از انرژی کارآفرینان و نیروهای خلاق در حل و فصل این خلا ها صرف می شود،لذا فرصت برنامه ریزی کارآمد وجود نخواهد داشت.سرمایه اجتماعی در سازمان ها شامل شبکه های،هنجارها و ارتباطات اجتماعی است که از جهات مختلف عملکرد سازمان را تحت تاثیر قرار می دهد.سرمایه اجتماعی سازمانی می تواند از طریق تسهیم اطلاعات،یادگیری و مدیریت دانش،بهبود عملکرد کارکنان و افزایش بهره وری سازمان،افزایش رضایت شغلی و ایجاد نو آوری و غیره،در مدریت اهداف سازمان تاثیر بگذارد.این موضوع از حیث دانش نظری و تجربیات جهانی در چند دهه اخیر تایید شده و بایسته است که زمینه تحقق آن در شرایط بومی نیز بررسی شود.

سرمایه اجتماعی سازمانی،مدیریت دانش،بهره وری سازمانی،رضایت شغلی،نوآوری