بنفشه نوروزی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های آبی، دانشگاه شهید باهنر کرمان
غلامعباس بارانی - استاد گروه مهندسی عمران، دانشگاه شهید باهنر کرمان

با توجه به اهمیت مساله بهینه سازی و نقش موثرآن در افزایش کار آیی سیستمها، در این مقاله یک سیستم دو مخزنه فرضی (شامل سدهای AوB که برروی رودخانه C احداث گردیده) مورد بررسی قرار می گیردو با بهینه سازی ظرفیت هریک از مخازن با استفاده از روش الگوریتم ژنتیک و با توجه به میزان تامین نیازهای پایین دست آنها و همچنین قوانین عملی حد واسط دو سد، بهترین حالت مخازن از لحاظ تامین نیازهای محیطی و همچنین میزان ذخیره فعال شناسایی می گردد.سد اول به منظور ذخیره و تامین آب آبیاری و سد دوم جهت تامین نیازهای مسکونی و صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد. محدوده تغییرات حجم هریک از مخازن تعیین شده و با توجه به روش کار که الگوریتم ژنتیک می باشدو باانتخاب تصادفی نمونه ها ،رمزگذاری،سنجش صلاحیتها،رمزگشایی، پیوند و جهش و نیز تعیین توابع پنالتی متناسب با شرایط محیطی مساله، تابع هدف بهینه می گردد.با بررسی نمودارها و جداول حاصل از آنالیز آنهامشخص گردید که با به کار گیری روش ژنتیک به عنوان یکی از روشهای نوین بهینه سازی می توان با راندمان 99.6درصدبه مقدار اصلی تابع هدف نزدیک شد.

الگوریتم ژنتیک، بهینه سازی، سیستم چند مخزنه،توابع پنالتی