سید محمد جعفری کلاریجانی - کارشناس ارشد زراعت، مدیرعامل شرکت غله و خدمات بازرگانی منطقه ۲ کشور
سلمان دستان - پژوهشگر پسادکتری، بخش مهندسی ژنتیک و ایمنی زیستی، پژوهشکده بیوتکنولوژی کشاورزی ایران، کرج
آرش قاسمی - مدرس گروه کشاورزی دانشگاه پیام نور، تهران

به منظور بررسی اثر مقادیر سیلیس و پتاسیم بر ویژگیهای مورفولوژیک و زراعی برنج رقم طارم هاشمی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در مزرعه تحقیقاتی واقع در شهرستان ساری در سال 1389 اجرا شد. مقادیر 0، 250 ، 500 .و 750 کیلوگرم سیلیس در هکتار به عنوان عامل اصلی و مقادیر 0، 30 ، 60 و 90 کیلوگرم پتاس خالص در هکتار به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد کمترین گشتاور خمشی میانگره 4 با مصرف 90 کیلوگرم پتاسیم در هکتار حاصل شد. بیشترین تعداد پنجه بارور، عملکرد دانه (575/3 گرم در متر مربع) و شاخص برداشت (35/6 درصد) با کاربرد 90 کیلوگرم پتاسیم در هکتار حاصل شد. حداکثر عملکرد دانه (612 گرم در متر مربع) تحت میزان 750 کیلوگرم سیلیس در هکتار حاصل شد، چون بیشترین تعداد خوشه، تعداد خوشه چه و درصد خوشه چه پر نیز تحت این تیمار به دست آمد. حداکثر درصد خوشه چه پر، وزن هزار دانه و در نتیجه عملکرد دانه (575/3 گرم در متر مربع) با کاربرد 90 کیلوگرم پتاسیم در هکتار حاصل شد. بنابراین با توجه به نتایج به دست آمده مقادیر 750 کیلوگرم سیلیس در هکتار و 90 کیلوگرم پتاسیم در هکتار به علت افزایش شاخص های زراعی و عملکرد دانه به عنوان تیمار مناسب تعیین گردیدند.

برنج، پتاسیم، حرکت خمش، سیلیس، عملکرد دانه