صدیقه باوندپوری - کارشناس ارشد ادبیات فارسی، دانشگاه ارومیه،ایران

عرفان به معنی شناختن است. شناخت حق تعالی و مراد از عرفان، شناسایی حق است. هدف این مطالعه بررسی تطبیقی اندیشههای عرفانی سنایی غزنوی و مولانا بود. اندیشههای هردو شاعر، عشق به خداوند است.بازتاب این عشق را میتوان در اشعار هردو شاعر به خوبی دید. سنایی در اندیشههای عرفانی خود به ایمان و کفر پرداخته است و بیان میدارد که رسیدن به ایمان در پرتوی عشق به خداوند و اجرای دستورات الهیاست. مولانا نیز عرفان را در عشق به خداوند میبیند و بیان میدارد که بالاترین عشق، عشق به خداوند است. در پایان میتوان چنین نتیجهگیری کرد که عرفان در اندیشههای سنایی و مولانا، عشق به خدواند است ورسیدن به این عشق، تقرب به خداوند و ایمان به او و اجرای دستورات الهی است و در نهایت عشق ابدی به خداوند، عشق به بنده را به وجود میآورد.

اندیشه، عرفان، سنایی، مولانا