غلامحسین کرمی - عضو هیئت علمی دانشگاه شاهرود و همکار شرکت خدمات مهندسی جهاد

منطقه مورد مطالعه در 200 کیلومتری جنوب شرق شاهرود و در 50 کیلومتری شمال شرق دشت کویر واقع شده است. آب مورد استفاده بخش کشاورزی و شرب در این منطقه همانند با اکثر مناطق بیابانی ، به منابع آب زیر زمینی محدود می شود . بهره برداری از منابع آب زیر مینی عمدتا به وسیله چاه های عمیق انجام می شود و این برداشتا به حاطر اندک بودن بارش و در نتیجه کم بودن تغذیه طبیعی موجب شده است که سطح ایستابی سفره آب زیر زمینی به طور قابل توجهی افت نماید. کیفیت آب از جنوب و جنوب غرب به سمت شمال و شمال غرب به شدت کاهش یافته است به طوری که هدایت الکتریکی در جنوب غرب دشت حدود 1400 میکرموس بر سانتیمتر و در شمال غرب دشت به بالاتر از 10000 میکرموس بر سانتیمتر می رسد. در همین منطقه سیلابهایی رخ دهد که کیفیت بسیار مناسبی راشامل می شوند به طوری که هدایت الکتریکی آنها حدود 260 میکروموس بر سانتیمتر است. با توجه به نفوذپذیری بالا، شیب اندک، و همچنین کیفیت مطلوب سیلابهای منطقه، می توان با احداث شبکه های پخش سیلاب علاوه بر بهبود کمیت و کیفیت منابع آب زیر زمینی، با تثبیت شن و بهبود پوشش گیاهی از کویرزایی جلوگیری نمود.