اعظم کریمی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد مرتعداری دانشگاه صنعتی اصفهان
سمیرا شهباز - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

بیوتکنولوژی‌ محیطی‌ حفاظت و حمایت از منابع طبیعی و استفاده صحیح از خصوصیات طبیعی و ذاتی محیط می باشد. اکوسیستم بیابان با پتانسیل های ذاتی و فون و فلور بومی به حیات خود ادامه می دهد. اما به دلیل بهره برداری غیر اصولی گذشته ناگزیریم با کارایی بیوتکنولوژی محیطی به حفظ و ترمیم اکوسیستم کمک کنیم. بیوتکنولوژی محیطی ابزار مناسب و قدرتمندی برای دستیابی به توسعه پایدار به شمار می رود و این فن آوری حفاظت، تعادل زیستی و توجیه اقتصادی را به همراه دارد. تولید گونه های مقاوم به خشکی، استفاده از گیاهان پالاینده و میکروارگانیسم جهت اصلاح شوری و قلیائیت خاک موضوع این تحقیق می باشد که برای این منظور پتانسیل بیوتکنولوژی در گونه Seidlitzia rosmarinus اشنان مرور شد.

بیوتکنولوژی، شوری و قلیائیت خاک، اشنان