احمد مزیدی - دانشگاه یزد، گروه جغرافیا، ایران
مسلم ترکی - دانشگاه یزد، گروه جغرافیا، ایران
مهدی جعفری - دانشگاه یزد، گروه جغرافیا، ایران
هادی بیشه - دانشگاه یزد، گروه جغرافیا، ایران

یکی از بزرگترین مشکلات هیدرومتئورولوژی تخمین مقدار معقول حداکثر بارش محتمل برای دوره های مختلف است که انتظار می رود در یک نقطه و یا یک محدوده اتفاق بیافتد. در بیشتر نقاط دنیا برای محاسبه حداکثر بارش محتمل از روش هرشفیلد استفاده می شود که در آن عامل فراوانی (km) برای محاسبه مقادیر حداکثر بارندگی محتمل 24 ساعته، 15 فرض می گردد، که منجر به بر آورد های بالا و غیر معقولی از حداکثر بارش محتمل 24 ساعته می شود. سازمان جهانی هواشناسی در سال 1986 روش هرشفیلد را استاندارد کرد وتأثیر طول دوره آماری و حداکثر مقدار مشاهده شده را برای تصحیح عامل فراوانی معرفی نمود. در سال 2001 توسط دسا و همکاران نگرش دیگری به روش هرشفیلد معرفی شد به طوری که در آن تنها بیشترین مقدار مشاهده شده ملاک کار قرار داده شد که منجر به کاهش شدیدی در عامل فراوانی گردید. در این مقاله از روش از روش دسا و همکاران برای تخمین حداکثر بارش محتمل 24 ساعته در چهار ایستگاه استان یزد استفاده شد. در این روش مقدار k برابر به 9/1 به دست آمد و نسبت حداکثر بارش محتمل به حداکثر بارش اتفاق افتاده بین 1/6 تا 2/8 به دست آمد. سپس حداکثر بارش محتمل 24 ساعته در ایستگاه ها محاسبه و مورد بررسی قرار گرفت. مقدار حداکثر بارش محتمل 24 ساعته در ایستگاه یزد 94/4 ، طبس 98/3، رباط 73/2 و مروست 76 میلیمتر به دست آمد. و در نهایت منحنی های هم مقدار بارش محتمل 24 ساعته جهت نشان دادن توزیع مکانی آن در استان ترسیم گردید.

حداکثر بارش محتمل، ضریب فراوانی، ، یزد، هرشفیلد