ولی اله کاشکی - کارشناس ارشد مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی
عین اله عبدی قزلجه - کارشناس ارشد مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان آذربایجان شرقی
حسین توکلی - عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات کشاورزی و منلبع طبیعی خراسان رضوی
رضا فیضی - کارشناس ارشد مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی

گیاه کوشیا به خاطر تحمل به شوری و سرعت رشد بالا، یک جایگزین برای بخش علوفه با کیفیت متوسط در تغذیه نشخوارکنندگان در مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می‌شود، ولی دسترسی به آن در تمامی طول سال وجود ندارد، لذا هدف از این آزمایش بررسی امکان سیلو کردن آن، تعیین ترکیب شیمیایی و فراسنجه‌های تخمیر آن در شکمبه بود. در این آزمایش پس از تعیین ترکیبات شیمیایی، ارزش غذایی سیلاژ کوشیا با استفاده از تکنیک تولید گاز تعیین گردید. 200 میلی گرم از سیلاژ خشک شده کوشیا، با مایع شکمبه که از سه راس گوسفند بلوچی فیستوله شده تهیه شده بود در زمان‌های 2، 4، 6، 8، 12، 24، 36، 48، 72 ، 96 و 120 ساعت انکوباسیون شد. نتایج نشان داد مقدار ماده خشک، پروتئین خام، دیواره سلولی، دیواره سلولی بدون همی سلولز ، خاکستر و چربی خام سیلاژ کوشیا به ترتیب 258، 83/5 ، 432، 246، 173 و 19 گرم در کیلوگرم و مقدار pH آن نیز 4/2 بود. نتایج آزمون گاز نیز نشان داد که میزان بخش a+b (میزان تولید گاز از بخش محلول و نامحلول)، c (ثابت نرخ تولید گاز از بخش نا محلول)، قابلیت هضم ماده آلی و انرژی قابل متابولیسم سیلاژ کوشیا به ترتیب 35/3 میلی لیتر، 0/107 میلی لیتر در ساعت، 47/1 درصد و 5/4 مگاژول در کیلو گرم ماده خشک بود. در پایان استنتاج می گردد که گیاه کوشیا می تواند از طریق سیلو کردن نگهداری و در جیره نشخوارکنندگان استفاده گردد.

کوشیا، تولید گاز، ماده آلی قابل هضم، شورزیست