سمیرا بیدکی - دانشجوی کارشناسی ارشد ،گروه باغبانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبی
ویدا چالوی - استادیار گروه باغبانی دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری

از ویژگی های بارز مناطق خشک و بیابانی، کوتاه بودن دوره مناسب از تظر دما و رطوبت یا فصل رشد برای گیاهان است. در این پزوهش، از راهکارهای سودمند مانند بهینه نمودن روش های تهیه نشا و دادن تنش آبی پس از نشاکاری به منظور زود گلدهی و در نتیجه کوتاه کردن دوره رشد گوجه فرنگی برای سازگاری با شرایط آب و هوای خشک و بیابانی استفاده شد. به این منظور، تنش آبی بر تاریخ گلدهی گوجه فرنگی وروش های گوناگون تهیه نشا به کمک آزمایشی در قالب طرح فاکتوریل بر پایه ی بلوک های کامل تصادفی با دو فاکتور و سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. فاکتور A شامل سه روش کشت (خزانه، گلدان و انتقال از خزانه به گلدان) و فاکتور B شامل دو سطح آبیاری (آبیاری در همه دوره رشد و قطع آبیاری بین نشا تا گلدهی) بود. یافته های بدست آمده نشان دادند که روش های کشت و قطع آبیاری بین مرحله ی نشا تا گلدهی اثر بسیار معنی داری روی زمان گلدهی داشتند. نشاهای موجود در تیمار کشت در خزانه و انتقال به گلدان زودتر (پس از 21 روز) از سایر تیمار ها به گل رفتند. تیمار قطع آبیاری کمترین زمان (25 روز) برای گلدهی را نیاز داشت. برهمکنش روش های کشت و قطع آبیاری بر روی تاریخ گلدهی اثر معنی داری نداشت. بنابراین، کمترین زمان برای گلدهی گوجه فرنگی با روش کشت انتقال نشا از خزانه به گلدان و قطع آبیاری بدست آمد. نتایج بدست آمده در این پژوهش می تواند برای کشت گوجه فرنگی در نقاط خشک مفید باشد.

گوجه فرنگی، تنش آبی، مناطق خشک، روش های گوناگون تهیه نشا، زمان گلدهی