جواد صیادی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم خاک دانشگاه شهید چمران اهواز
احمد لندی - استادیار گروه علوم خاک دانشگاه شهید چمران اهواز
عبدالرحمن برزگر - دانشیار گروه علوم خاک دانشگاه شهید چمران اهواز
عطااله خادم الرسول - عضو هیات علمی گروه علوم خاک دانشگاه شهید چمران اهواز

به منظور تهیه الگوی استفاده بهینه از اراضی حوزه آبخیز هلایجان ایذه واقع در استان خوزستان در محدوده بین عرض جغرافیایی ............ شمالی و طول جغرافیایی ........... شرقی، مدل فائو در 8 پارسل هیدرولوژیک و 7 پارسل غیر هیدرولوژیک موجود در این منطقه جهت ارزیابی اراضی استفاده شد. نتایج حاصل از مدل فائو در منطقه هلایجان مشخص کرد که از کل اراض 6/62 درصد منطقه با کلاس S3 برای کشت آبی دارای تناسب کم می باشند و 93/38 درصد منطقه با کلاس N2 بدلیل شیب زیاد، سنگلاخی بودن و رخنمون سنگی موجود کلاً نامناسب است. برای کاربری دیم 2/74 درصد منطقه با کلاس S2 نسبتاً مناسب و 0/56 درصد منطقه با کلاس S3 دارای تناسب کم هستند و 4/40 درصد منطقه با کلاس N1 فعلاً نامناسب و 92/30 درصد منطقه با کلاس N2 نامناسب دائم هستند که بیشترین عوامل محدود کننده آنها برای این کاربری شیب و سنگلاخی بودن و وجود رخنمون سنگی در این اراضی است؛ برای کاربری مرتعداری نیز، 44/34 درصد منطقه با کلاس S3 دارای تناسب کم و 55/66 درصد منطقه بدلیل وجود فرسایش آبی و رخنمون سنگی در این اراضی با کلاس N1 نامناسب هستند. و برای کاربری جنگل 37/81 درصد منطقه با کلاس S2 نسبتاً مناسب و 62/19 درصد منطقه با کلاس S3 دارای تناسب کم می باشند که بیشترین عامل محدود کننده فرسایش آبی موجود در این پارسل ها است.در نهایت نقشه های تناسب این اراضی با استفاده از GIS تهیه شد.

مدل فائو، قابلیت اراضی، هلایجان ایذه، GIS