مهناز مجتبایی - دانشجوی کارشناسی ارشد
علیرضا دادخواه - اعضای هیئت علمی مجتمع آموزش عالی شیروان
قربانعلی رسام - اعضای هیئت علمی مجتمع آموزش عالی شیروان

به منظور برسی تاثیر کاربرد کودهای شیمیایی(نیتروژنه و فسفره) ، زیستی نیتروکسین و باکتری های حل کننده فسفات ، کودهای نانو(میکرو، ضد استرس وNPK) وورمی کمپوست بر عملکرد چغندرقند (رقم مونوژرم Sbsi007) آزمایشی در سال 93-1392 در مزرعه تحقیقاتی مجتمع آموزش عالی شیروان به صورت بلوک کامل تصادفی با ده تیمار در سه تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل عدم مصرف کود(شاهد)، 100 % کود شیمیایی توصیه شده NPL، کود زیستی نیتروکسین و باکتری های حل کننده فسفات به صورت بذر مال + 50 % کود شیمیایی، کود زیستی نیتروکسین وباکتری های حل کننده فسفات همراه با آب آبیاری + 50 % کود شیمیایی، کود زیستی نیتروکسین و باکتری های حل کننده فسفات بدون کود شیمیایی، کود زیستی نیتروکسین و باکتری های حل کننده فسفات +NPK نانو ، کود ورمی کمپوست (ده تن در هکتار) + 50 % کود شیمیایی به صورت قبل از کشت، کودNPK نانو +100% کود شیمیایی، کود ضد استرس نانو + 100 %کود شیمیایی، کود میکرونانو + 100 % کودشیمیایی بود. که کود نانو به صورت محلول پاشی در مرحله 8-10 برگی و 14-16 برگی صورت گرفت. برداشت نهایی از مساحت 1 متر مربع انجام و صفات عملکرد ریشه ،بیوماس، شاخص برداشت، درصد قند و درصد ماده خشک ریشه اندازه گیری شد. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که کاربرد کودهای زیستی تأثیر معنی داری برعملکرد ریشه، مقدار قند ملاس، مقدار درصد قند ، درصد قند قابل استحصال و ضریب استحصال شکر بر جای گذاشت. بیشترین عملکرد ریشه مربوط به تیمار کود شیمیایی که با تیمارکود بیولوژیک به صورت بذر مال + 50 % کودشیمیایی اختلاف معنی داری نداشت و کمترین مربوط به تیمار ورمی کمپوست می باشد.

چغندر قند، کود های زیستی ، کود های شیمیایی، کود های نانو