محمد رضا پهلوانی نیا - دانشجویی کارشناسی ارشد مرتعداری، دانشگاه زابل
مجید آجورلو - عضو هیئت علمی دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه زابل
حسین پیری صحرا گرد - عضو هیئت علمی دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه زابل

تخریب اکوسیستم های مرتعی اصولأ در اثر چرای دام رخ می دهد و عمومأ بر پایه شرایط خاک و پوشش گیاهی ارزیابی می شود. براساس تحقیقات انجام شده در اکوسیستم های مختلف مرتعی، اولین اثر غیرمستقیم و بارز چرای بیرویه و مستمر که ممکن است بر خاک داشته باشد، برداشت و خروج پوشش گیاهی از اکوسیستم و متعاقب آن تأثیر قابل توجه بر چرخش عناصر غذایی و قابلیت جذب آنها است. ریشهها بهعنوان اندام زیرزمینی لنگرگاه گیاه بوده که شرایط استقرار و استحکام گیاهان را در خاک فراهم میسازند . علاوه بر این، در جذب عناصر غذایی و آب که برای فرآیند فتوسنتز گیاه لازم است، اهمیت دارند. از آنجا که بخشی از تولید اولیه گیاهان در ریشهها ذخیره شده، منبعی از غذا برای گیاه به شمار میرود. ریشه ها در شرایط عادی قابل رؤیت نبوده و این امر سبب شده تا با وجود نقش حیاتی آنها، در بسیاری از موارد مورد توجه قرار نگیرند. محدود بودن تحقیق در مورد ریشه، در مقایسه با سایر اندام های گیاهی، تا حدودی به دلیل مشکلات متعددی است که برسر راه مطالعه آنها وجود دارد. با این حال پیشبرد رشد گیاه از طریق ایجاد تغییر در محیط ریشه میسرتر از تغییر در محیط شاخ و برگ است . با توجه به امکان تغییر بیشتر در محیط ریشه در مقایسه با اندام هوایی، شاید بهتر آن باشد که مطالعات روی ریشه بیشتر مورد توجه قرار گیرد هر چند این امر به دلیل مشکلات متعددی است که برسر راه مطالعه آنها وجود دارد تا حدودی مشکل به نظر می رسد.

چرای دام، پوشش گیاهی، ریشه، مرتع