علی اصغر حبیبی - دانش آموخته کارشناسی ارشد حقوق جزا و جرم شناسی، دانشگاه علوم و تحقیقات (واحد ساری)
اسماعیل هادی تبار - عضو هیئت علمی گروه حقوق دانشگاه علوم و تحقیقات (واحد ساری)

طبیعت، جلوه جمال الهی است. خداوند در آن نعمت ها ومواهب عظیمی برای آدمیان آفریده وآنان را به شکر این نعمت ها و پاس داشت آن ها فراخوانده است. از این روی، انسان ها می باید تمام توان خود را در ترمیم، حفظ، بالندگی و بهره برداری درست از آن، به کار گیرند انسان تنها موجود زندهای است که قدرت مداخله نامتعارف در طبیعت را دارد. با رشد جمعیت و توسعه صنعت، وسعت مداخله انسان در طبیعت نیز افزایش یافت. این مداخلات تا زمانی که کمتر ازتوان بازسازی طبیعت بود، مشکل جدی ایجاد نمی کرد، ولی با پیشی گرفتن مداخلات انسان از توان بازسازی طبیعی، اثرات نامطلوب آن نمایان شد شواهد این اثرات مخرب به نحوی است که هر کس با مقایسه محیط فعلی با گذشته به خوبی آن را درک میکند. بی آنکه نیاز به اقامه دلیل و برهان علمی و پیچیده داشته باشد. افزایش معضل تغییر کاربری و تصرف غیر قانونی زمین های دولتی و عمومی در چند دهه اخیر در ایران، علی رغم وجود قوانین و مقررات در این زمینه و فعالیت سازمانهای اجرایی و قضایی مختلف برای مقابله با این پدیده، یکی از معضلات اجتماعی کشور ما است که ریشه در عوامل گوناگون حقوقی، سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دارد. به نظر می رسد که موقع آن رسیده است که با توجه به خطرات وخیم اقتصادی، کشاورزی،محیط زیستی این دسته از اعمال مجرمانه را بررسی دقیق تر و جدی تری نمود.

تغییرکاربری، غیرمجاز، اراضی، کشاورزی، طرح هادی، حفظ کاربری