یعقوب زارعی - دانشجوی دوره دکتری جغرافیا و برنامه ریزی روستایی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

بهره جستن از روش های کمی در جهت سطح بندی و سازماندهی فضایی- مکانی سکونتگاه های روستایی، ضمن کمک به شناخت میزان نابرابری و شناسایی نقاط محروم، موجب برنامه ریزی و کاهش شکاف های درون منطقه ای و نیل به توسعه متعادل می گردد. در همین راستا با توجه به کارایی آنالیز تاکسونومی عددی در درجه بندی، مقایسه و تعیین درجه برخورداری فعالیت های متعدد، پژوهش حاضر با هدف بررسی تحلیل درجه توسعه یافتگی مناطق روستایی استان چهارمحال و بختیاری، با استفاده از اطلاعات آمارنامه سرشماری عمومی نفوس و مسکن و منابع اسنادی، درصدد است تا 26 شاخص توسعه اقتصادی- اجتماعی را برای 12 دهستان با استفاده از مدل تاکسونومی عددی و نرم افزارهای Excel وSpss با رویکردی توصیفی- تحلیلی، به انجام رساند. ارزیابی سطح توسعه یافتگی مناطق مورد مطالعه حاکی از آنست که توزیع ناعادلانه خدمات و امکانات موجب ایجاد شکاف عمیقی بین دهستان های استان چهارمحال و بختیاری گردیده است. بطوری که خانمیرزا با 0/31 و میلاس با 0/49، توسعه یافته ترین دهستان و شلیل با 0/86 و ارمند 0/83 کمترین میزان توسعه را در بین دهستان های استان چهارمحال و بختیاری را به خود اختصاص داده اند. همچنین نتایج نشان می دهد دهستان پشتکوه و فلارد دارای توسعه متوسط، طاقانک و دیناران محروم محسوب می گردند.

توسعه یافتگی، مناطق روستایی، چهارمحال و بختیاری، تاکسونومی عددی